Λίγα λόγια από το οδοιπορικό του Γέροντος
Νεκταρίου στη Γερμανία και Αμερική
Οι ανάσες των Ελλήνων της Διασποράς,
μού μαρτύρησαν την υψηλή των ποιότητα.
Προσέλαβα με προσοχή και ευλάβεια στην καρδιά και στην μνήμη μου τα ωραία μαθήματα πίστεως, πατριωτισμού και αγώνα, που μου παρέδωσαν οι συμπατριώτες μας Έλληνες της Διασποράς και επέστρεψα στην πατρίδα (Θεσσαλονίκη) στις 24/2/15, μετά από μια πλήρη κινητικότητα κηρυκτική πορεία στην Στουτγάρδη και στη Νέα Υόρκη, που διήρκησε λίγο περισσότερο από ένα μήνα.
Εκείνοι, ευγενέστατοι, μετά από κάθε κήρυγμα ευχαριστούσαν γι αυτά που άκουσαν και εγώ τους ευχαριστούσα γι αυτά που μου έδειξαν με το υπερχείλισμα της καρδιάς των. Οι καιρικές συνθήκες και στις δυο χώρες (ιδιαίτερα στην Αμερική), δεν ήταν οι καταλληλότερες για να γίνονται οι μετακινήσεις λόγω χιονοπτώσεων και παγετώνων, εν τούτοις με ηρωικό τρόπο οι συμπατριώτες μας έδιναν το παρών.
Πρόσωπα ευγενικά και σεμνά, με σοβαρότητα παρακολουθούσαν τις εναλλαγές του κηρύγματος από το πνευματικότερο στο πατριωτικότερο και πάλι πίσω στην πνευματική ανάλυση και οι βαθιές εισπνοές των και οι με βραδύτητα εκπνοές των μου μαρτυρούσαν ότι οι Έλληνες μας πάσχουν τη βαθιά και μεγάλη αγάπη για την πατρίδα και την Ορθοδοξία.
Ο αγώνας των είναι ειλικρινής και υψηλός.
Σ' αυτήν την κηρυκτική πορεία αναφέρθηκα πολλές φορές στη βραδινή καρδιακή προσευχή. Είναι αυτή η προσευχή, με την οποία ο Ιησούς μας, χαριτώνει τα παιδιά του, γιατί με την μακροχρόνια φιλοτιμία του αγώνα της ημέρας, τον βεβαίωσα ότι αξίζουν την αποστολή του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά των στη διάρκεια της νύκτας, όπου ο νους καθεύδει (κοιμάται), αλλά το Πνεύμα το Άγιο στην καρδιά προσεύχεται για μας.
Μετά το τέλος ενός κηρύγματος στη Νέα Υόρκη, ήρθε μια Χριστιανή και μου λέγει: «Πάτερ Νεκτάριε, αυτό που μόλις είπατε για την καρδιακή προσευχή της νύχτας το έχω ζήσει. Μερικές φορές θυμάμαι το πρωί που ξυπνάω ότι προσευχόμουν και άλλες ότι έψαλλα». Σκεφτείτε, ότι η αδελφή μας είναι ελληνίς ορθόδοξος, κάτοικος Νέας Υόρκης. Έτος 2015!!!
Ο ηρωικός αγώνας των ομοειδών περιστατικών που θα σας περιγράψω, έχουν τόπο ασκήσεως, ο ένας τη Νέα Υόρκη κι ο άλλος την Στουτγάρδη.
Γνώρισα δυο ζευγάρια νέων, χαριτωμένων, με υγιέστατα σώματα κι ωραία πρόσωπα και ερωτευμένων. Αυτά τα παιδιά, τα ωραία στο σώμα, αλλά και στο πνεύμα, προσπαθούν με φιλοτιμία να φτάσουν στην ευλογημένη μυστηριακή συνάντηση των γάμων των στην Εκκλησία του Χριστού, χωρίς να έχουν ολοκληρωμένες σωματικές σχέσεις.
Ε λοιπόν. Με ετούτα και με ‘κείνα, εγώ ο ελάχιστος των μοναχών κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: οι Έλληνες της Διασποράς είναι ένα, δυο, τρία ή και περισσότερα κλικ καλύτεροι Χριστιανοί και πατριώτες από εμάς του εθνικού μας κέντρου.
Μήπως πρέπει να σκεφτούμε να γίνουμε συνοδοιπόροι των;
Εκείνοι, ευγενέστατοι, μετά από κάθε κήρυγμα ευχαριστούσαν γι αυτά που άκουσαν και εγώ τους ευχαριστούσα γι αυτά που μου έδειξαν με το υπερχείλισμα της καρδιάς των. Οι καιρικές συνθήκες και στις δυο χώρες (ιδιαίτερα στην Αμερική), δεν ήταν οι καταλληλότερες για να γίνονται οι μετακινήσεις λόγω χιονοπτώσεων και παγετώνων, εν τούτοις με ηρωικό τρόπο οι συμπατριώτες μας έδιναν το παρών.
Πρόσωπα ευγενικά και σεμνά, με σοβαρότητα παρακολουθούσαν τις εναλλαγές του κηρύγματος από το πνευματικότερο στο πατριωτικότερο και πάλι πίσω στην πνευματική ανάλυση και οι βαθιές εισπνοές των και οι με βραδύτητα εκπνοές των μου μαρτυρούσαν ότι οι Έλληνες μας πάσχουν τη βαθιά και μεγάλη αγάπη για την πατρίδα και την Ορθοδοξία.
Ο αγώνας των είναι ειλικρινής και υψηλός.
Σ' αυτήν την κηρυκτική πορεία αναφέρθηκα πολλές φορές στη βραδινή καρδιακή προσευχή. Είναι αυτή η προσευχή, με την οποία ο Ιησούς μας, χαριτώνει τα παιδιά του, γιατί με την μακροχρόνια φιλοτιμία του αγώνα της ημέρας, τον βεβαίωσα ότι αξίζουν την αποστολή του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά των στη διάρκεια της νύκτας, όπου ο νους καθεύδει (κοιμάται), αλλά το Πνεύμα το Άγιο στην καρδιά προσεύχεται για μας.
Μετά το τέλος ενός κηρύγματος στη Νέα Υόρκη, ήρθε μια Χριστιανή και μου λέγει: «Πάτερ Νεκτάριε, αυτό που μόλις είπατε για την καρδιακή προσευχή της νύχτας το έχω ζήσει. Μερικές φορές θυμάμαι το πρωί που ξυπνάω ότι προσευχόμουν και άλλες ότι έψαλλα». Σκεφτείτε, ότι η αδελφή μας είναι ελληνίς ορθόδοξος, κάτοικος Νέας Υόρκης. Έτος 2015!!!
Ο ηρωικός αγώνας των ομοειδών περιστατικών που θα σας περιγράψω, έχουν τόπο ασκήσεως, ο ένας τη Νέα Υόρκη κι ο άλλος την Στουτγάρδη.
Γνώρισα δυο ζευγάρια νέων, χαριτωμένων, με υγιέστατα σώματα κι ωραία πρόσωπα και ερωτευμένων. Αυτά τα παιδιά, τα ωραία στο σώμα, αλλά και στο πνεύμα, προσπαθούν με φιλοτιμία να φτάσουν στην ευλογημένη μυστηριακή συνάντηση των γάμων των στην Εκκλησία του Χριστού, χωρίς να έχουν ολοκληρωμένες σωματικές σχέσεις.
Ε λοιπόν. Με ετούτα και με ‘κείνα, εγώ ο ελάχιστος των μοναχών κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: οι Έλληνες της Διασποράς είναι ένα, δυο, τρία ή και περισσότερα κλικ καλύτεροι Χριστιανοί και πατριώτες από εμάς του εθνικού μας κέντρου.
Μήπως πρέπει να σκεφτούμε να γίνουμε συνοδοιπόροι των;
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος ο Αγιορείτης
- Ετικέτες: Stuttgart / Γερμανία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου