Τα Σ’ ΑΓΑΠΩ του Παναγιώτη στην γλυκιά του
και γλυκιά μας Παναγία την Αρβανίτισσα
Όσα λόγια κι αν σου γράψω, όσα λόγια κι αν σου πω, όλα βρίσκονται στις λέξεις «Παναγιά μου». Σ’ΑΓΑΠΩ.
Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι η Μάνα του Δεσπότη του Χριστού. Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι η Μάνα Αυτού που σταύρωσα εγώ.
Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι εσύ η φθορά της αμαρτίας. Σ’ αγαπώ, ως εκλεκτή της Τριάδας της Αγίας.
Σ’ αγαπώ, γιατί βαστάς Ιησού Εσταυρωμένο. Σ’ αγαπώ, γιατί βαστάς και εμέ τον πονεμένο.
Σ’ αγαπώ, γιατί γλυκαίνεις τις πληγές της αμαρτίας. Σ’ αγαπώ, γιατί η ματιά σου μου γλυκαίνει την καρδία.
Σ’ αγαπώ, που εσύ εσταυρώθης και εσύ πριν από τον Ιησού, όταν σού πε ο Συμεών για το Πάθος του Υιού.
Σ’ αγαπώ, γιατί όταν πέσω ξέρω πως θα είσαι εκεί και πως θα με περιμένεις με αγκάλη ανοιχτή.
Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι Αγάπη. Είσαι Φως του ουρανού, σ’ αγαπώ είσαι χάδι και του πιο αμαρτωλού.
Σ’ αγαπώ, όταν θωρρώ τη ματιά σου δακρυσμένη. Σ’ αγαπώ, γιατί η καρδιά σου είναι πάντα ματωμένη.
Σ’ αγαπώ, γιατί για μένα πάντα δίπλα ξαγρυπνάς, σ’ αγαπώ, γιατί είσαι ο ήλιος μεσ’ τον παγερό χιονιά.
Σ’ αγαπώ, γιατί όταν κλαίω, είσαι δίπλα μου, κοντά μου. Σ’ αγαπώ γιατί μ’ ακούς σαν φωνάζω: «Παναγιά μου».
Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι μέσα στης ψυχής μου τον καημό. Σ’ αγαπώ, γιατί έτσι νιώθω «Παναγιά μου». Σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ, γιατί μυριάδες στόματα σε ανυμνούν. Σ’ αγαπώ, γιατί από σένα, τον Ιησού δοξολογούν.
Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι μέσα, στης ψυχής μου την ψυχή. Σ’ αγαπώ, γιατί το «ήμαρτον» συ το δίνεις στον Κριτή.
Σ’ αγαπώ, γιατί αναδύεις μύρο κι άνθη θεϊκά. Σ’ αγαπώ, γιατί τ’ αηδόνια έχουν εσένα στη λαλιά.
Σ’ αγαπώ, όταν τα άνθη βγάζουν θεία ευωδία και αυτά σε ροδοντύνουν και φωνάζουν: «Παναγία».
Σ’ αγαπώ, γιατί η κτίση υποκλίνεται μπροστά σου. Σ’ αγαπώ ο Κτίστης πήρε αίμα απ’ την καρδιά σου.
Σ’ αγαπώ, γιατί η καρδιά σου στάζει αίμα και αγάπη. Σ’ αγαπώ η ματιά σου στάζει του Εσταυρωμένου δάκρυ.
Σ’ αγαπώ, γιατί αγάπη είναι τα’ άλλο όνομά σου. Σ’ αγαπώ, γιατί μ’ αγάπη είναι η παρηγοριά σου.
Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι εσύ.
Σ’ αγαπώ Παντάνασσά μου.
Σ’ αγαπώ γλυκιά Παρθένα.
Σ’ αγαπώ Αγκαλίτισσά μου.
Σ’ αγαπώ, γιατί η ματιά σου μου φωνάζει «σ’ αγαπώ». Σ’ αγαπώ, γιατί η μορφή σου μ’ ανεβάζει στο Χριστό.
Σ’ αγαπώ, γιατί εσύ ποτέ δε με μαλώνεις. Σ’ αγαπώ, γιατί τα χιόνια της ψυχής μου ΕΣΥ τα λιώνεις.
Σ’ αγαπώ, γιατί μου δείχνεις τον Ιησού τον Γολγοθά. Σ’ αγαπώ, γιατί βαστάς τον αέρα που φυσά.
Σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι την αγάπη μην προδώσω. Σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι άλλο δάκρυ μην σου δώσω.
Της πληγής κλείνει η πληγή, όταν δω το εικόνισμά σου κι η ψυχή μου ανασαίνει από τη γλυκιά ματιά σου.
Τώρα ξέρεις Παναγιά μου της ψυχής τη μελωδία και τα «Σ’ αγαπώ» που είπα της καρδιάς μου ευωδία.
Έργα άξια δεν έχω να σε κάνω να χαρείς. Μόνο το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» θα σου ψάλλω να ευφρανθείς.
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαίρε γλυκό τραγούδι,
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε
Της Άνοιξης Λουλούδι.
Περισσότερα: Παναγία Αρβανίτισσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου