Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

H οικοδομή και η συνοχή του έθνους. Πρόλογος της πρώτης εκδόσεως του παρακλητικού κανόνος της Παναγίας της Αρβανιτίσσης


Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Ἁγιορείτης

Ἅγιον Ὄρος
Ἱερὰ Καλύβη Ζωοδόχου Πηγῆς
Ἱερὰ Σκήτη Ἁγ. Παντελεήμονος
Κουτλουμουσίου 23-10/05-11-2008
Ἰακώβου Ἀδελφοθέου

H οικοδομή και η συνοχή του έθνους. 
Πρόλογος της πρώτης εκδόσεως 
του παρακλητικού κανόνος
της Παναγίας της Αρβανιτίσσης

Εἰς τὸ ὄνομα Ἐκείνου ποὺ εἶπε ὅτι εἶναι, καὶ ὄντως εἶναι, 
ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀγάπη, τὸ Φῶς, ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, 
ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς ἡμῶν.

Παναγία Ἀρβανίτισσα τῆς Χίου

Μακάριοι οἱ ἀναγνῶστες τοῦ παρόντος πονήματος οἱ ὁποῖοι διατηροῦν στὴν καρδιά τους τὴν ἀγαθὴ προαίρεση νὰ τοὺς συν­αρπάζουν οἱ ἀλήθειες (κτιστὲς καὶ ἄκτιστες ἐνέργειες) τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Αὐτῶν ἡ καρδιὰ θὰ ἐκπλαγεῖ καὶ θὰ εὐφρανθεῖ μὰ οὐράνια ἔκπληξη καὶ εὐφροσύνη ἀπὸ τὴν ὄντως οὐράνια καὶ ἐκ­πληκτικὴ παρουσία τῆς Παναγίας τῆς Ἀρβανιτίσσης σὲ ὅλο τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα στὶς ἡμέρες μας.

Ὑπογραμμίζω τό «σὲ ὅλο τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα», διότι ἔως τὸν Μάρτιο τοῦ 2006 ποὺ ἦρθε ἀπὸ τὴν Χῖο στὴν ταπεινή μου καλύβη (Ἁγίας Τριάδος τότε), στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ πρῶτο κείμενο γιὰ τὴν Παναγία τὴν Ἀρβανίτισσα καὶ ἄρχισα νὰ τὸ δημοσιεύω σὲ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἔγιναν πολλὰ θαυμαστὰ γεγονότα σ᾿ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Αἰῶνες πρὶν ἡ Παναγία ἡ Ἀρβανίτισσα ἦταν γνωστὴ σὲ λίγα χωριουδάκια στό Β.Δ. ὀρεινὸ μέρος τῆς Χίου. 

Ἡ χαμηλὴ δημοτικότητα τῆς Παναγίας μας (κρίνουμε κυρίως τὸν χρόνο μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Νήσου ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1912) εἶναι μεθοδία μικρόνοων καὶ δυσσεβῶν ἀν­θρώπων οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ προσέλαβαν τὴν ψευδώνυμο Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τὴν γραμμένη ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ἀλλοδαποὺς Μασώνους, στὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες Ἀρβανίτες, ἅγιοι ἥρωες καὶ εὐεργέτες τοῦ ἔθνους, παρουσιάζονται ὡς Ἀλβανοί, ὑποβίβασαν τὴν Παναγία μας στὸ ἐπίπεδο κάποιας «Μαρίας» ποὺ τῆς ἀρέσει νὰ ἐμφανίζεται μὲ ἀρβανίτικη φορεσιὰ καὶ ποὺ ὡς τέτοια δὲν εἶναι «πάνσοφος» βεβαίως. Τὴν πανσοφία τὴν κράτησαν γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους. Ἀκολουθώντας τέτοια ἐπικοινωνιακὴ πολιτικὴ οἱ δεσμῶτες, «κλείδωσαν» τὴν Παναγία τὴν Ἀρβανίτισσα στὸ χρονοντούλαπο τῆς ΛΗΘΗΣ. Βαθμολόγησαν μὲ ἄριστα αὐτὴν τὴν ἀπόφασή τους καὶ ἕναν αἰῶνα τώρα κοιμοῦνται ἀδιατάρακτα.
  • Πῶς, ὅμως, θὰ εἶναι ὁ ὕπνος τους ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς, μὲ τὴν Παναγία τὴν Ἀρβανίτισσα γνωριζόμενη, ἀναγνωριζόμενη καὶ δοξολογούμενη ἀπὸ ὅλο τὸν Χριστεπώνυμο λαό;
Ἦρθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ πῆραν τὴν ἀπόφαση νὰ μὴν δοξολογηθεῖ ἡ Παναγία ἡ Ἀρβανίτισσα καὶ αὐτοὶ ποὺ συντήρησαν τὴν συγκεκριμένη ἀπόφαση εἶναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ κατ᾿ ἄμφω, δηλαδὴ κατὰ τὸ ἔθνος καὶ κατὰ τὴν πίστη.

Κατὰ τὸ ἔθνος, γιατὶ ὀνομάζουν ἕνα σημαντικό τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, τὸ ἡρωϊκότερο κατὰ τὴ γνώμη μου, ὡς ἀνῆκον σὲ ἄλλο κράτος (Ἀλβανία) δημιουργώντας ΔΙ-ΑΙΡΕΣΗ στὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος. Ἐδῶ ἀξίζει μιὰ μικρὴ ἀναφορὰ στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ὑπὸ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἔτος ἐκ­δόσεως 1799 !!! Περιγράφει τὴν πορεία τοῦ Ἁγίου μετὰ τὴν Κέρκυρα: «... ἐκεῖθεν ἀναχωρήσας μετέβη εἰς τὸ ἀντιπέραν μέρος τῆς Στερεᾶς, ἤγουν τῆς Ἀρβανιτίας ὀνομαζόμενον Ἅγιοι Σαράντα, καὶ ἐκεῖ ἐδίδασκε τοὺς Χριστιανούς».
  • Ἄρα οἱ ἀρνούμενοι τὴν Παναγία τὴν Ἀρβανίτισσα ἀρνοῦν­ται ἕνα μέρος τοῦ ἔθνους, ἀφοῦ οἱ «Ἅγιοι Σαράντα» εὑρίσκονται στὴν Βόρειο Ἤπειρο.
Κατὰ τὴν πίστη, γιατὶ ἀπορρίπτοντας τὴν ἐνέργεια τῆς Πανσόφου Μητρὸς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν νὰ ἐνδύεται μὲ ἀρβανίτικη φορεσιά, δυσσεβοῦν πρὸς τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ (νέα προτεσταντικὴ αἵρεση), ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν Τριαδικὴ Θεότητα, τὴν πανσοφία τῆς Ὁποίας ἀμφισβητοῦν ἀπορρίπτοντας τὴν ἐνέργεια τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία ὡς εὑρισκόμενη πλησιέστερα στὸν Τριαδικὸ θρόνο, προσλαμβάνει πρώτη Αὐτὴ ἡ Ἄμωμος τὸ ὑπερχείλισμα τῆς σοφίας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτό καὶ λέγεται «Πάνσοφος». Νέα Τριαδολογικὴ αἵρεση.

Αὐτὴ ἡ «πολιτική» τῶν τοπικῶν ἀρχόντων κόστισε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ στὴ συνοχὴ τοῦ ἔθνους ἀνυπολόγιστη ζημία πνευματικοῦ πλούτου, ἀφοῦ οἱ γενιές ποὺ κατεῖχαν αὐτὸν τὸν πλοῦτο σὲ ἀφθονία, μετέστησαν στὴν ἄνω πατρίδα, τὴν αἰώνια, χω­ρὶς ποτὲ καμία ὑπεύθυνη πνευματικὴ ἀρχὴ νὰ καταγράψει καὶ ἀποταμιεύσει, γιὰ νὰ μπορέσει κατόπιν νὰ ἐπενδύσει στὶς νέες γενιὲς τὸν πολύτιμο (σπάνιο) πλοῦτο ποὺ ἡ Ἄμωμος Διδασκάλισσα, Παναγία ἡ Ἀρβανίτισσα, ἐδίδασκε τοὺς ταπεινοὺς ποιμένας τῶν ὀρεινῶν τῶν Καρυῶν τῆς Χίου (ἀπογόνους τῶν Ἀρβανιτῶν πετράδων τοῦ 11ου αἰῶνος), σὲ ὅλη τους τὴν ζωή, μὲ μαθήματα αἰσθητὰ καὶ νοερά, ἡμέρα καὶ νύκτα, γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσει μὲ βεβαιότητα στὴν αἰώνια σωτηρία καὶ μακαριότητα.

Ἱερὰ Νέα Μονὴ Χίου καὶ Ἀρβανίτες πετράδες

Ἡ υἱοθεσία αὐτὴ τῶν ἁπλῶν ποιμένων ἀπὸ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ Μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἦταν μιὰ ἀνταπόδωση στὴν εὐαρέσκεια ποὺ Τῆς εἶχαν προσφέρει οἱ ἄριστοι πετράδες καὶ κτιστάδες, οἱ ὁποῖοι, φερμένοι στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τὴν Ἀρβανιτία (Βόρειος Ἤπειρος σήμερα), μὲ τὶς οἰκογένειές τους, ἀπεστάλεισαν στὴν Χῖο τό 1042 - 1043 ἀπὸ τὸν Αὐτοκράτορα τῆς Ρωμηωσύνης Κωνσταντῖνο τὸν 9ο, τὸν Μονομάχο, καὶ ἔκτισαν τὴν περικαλῆ Ἱερὰ Νέα Μονὴ τῆς Χίου. Ἕνα λαμπρὸ οἰκοδόμημα, τὸ ὁποῖο, παρ᾿ ὅλες τὶς φυσικὲς καταστροφὲς καὶ τὶς ἐπιδρομὲς βαρβάρων στέκει ἕως τὶς ἡμέρες μας καί τῇ συγκινητικῇ εὐ­αισθησίᾳ καὶ πίστει τοῦ Μητροπολίτου Χίου κ. Διονυσίου καὶ τῆς πολιτειακῆς ἀρχῆς, μετὰ δέους καὶ ἀγάπης ἀνακαινίζεται. Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀλη­θὲς ἀντιγράφω λίγες γραμμὲς ἀπὸ τὸ βιβλίο «Παναγία Νέα Μονή», Χῖος 2006, σελ. 44.

«Ἐκτίζετο δὲ ὁ Ναὸς δώδεκα χρόνους μὲ πληρωμὰς καὶ ἔξοδα βασιλικά, ζῶντος ἔτι τοῦ ἀοιδίμου Κωνσταντίνου· καὶ ὅσον εἰς τὴν καλλιτεχνίαν καὶ εὐαρμοστίαν, τόσον καλὰ ἐπεμελήθησαν οἱ οἰκοδόμοι καὶ τόσον κατὰ πολλὰ χαριέντως τὸν Ἱερὸν Ναὸν οἰκοδόμησαν, ὅπου σχεδὸν ἴσα μὲ τὰς πρωτίστας οἰκοδομὰς τῶν ἑπτὰ θαυμάτων ἐτιμήθη...».

Ἡ δὲ ἀποστολὴ τῶν καλλιτέρων τεχνιτῶν καὶ ὑλικῶν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὴν Χῖο, ἔγινε κατόπιν θείας ἀποκαλύψεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου εἰς τοὺς θείους πατέρας Νικῆτα καὶ Ἰωσήφ, οἱ ὁποῖοι ἀσκήτευαν τοὺς χρόνους ἐκείνους στὸ Προβάτειο Ὄρος τῆς Χίου. Αὐτοὺς τοὺς ὁσίους πατέρας πέμπει στὴν Μυτιλήνη ὅπου εὑρίσκετο ἐξόριστος ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Μιχαὴλ Παφλα­γῶνος ὁ Κωνσταντῖνος, γιὰ νὰ προφη­τεύσουν στὸν Μονομάχο ὅτι μέλλει νὰ βασιλεύσει καὶ ἀκολούθως νὰ ζητήσουν παρ᾿ αὐτοῦ Ναὸν Ἱερὸν καὶ Μονὴν Ἁγίαν καθὼς καὶ ἐζήτησαν καὶ τοῦ ποθουμένου ἐπέτυχον. Περισσότερα θαυμαστὰ καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα στὸ ἀνωτέρω ἀναφερόμενο βιβλίο.

Ἀπὸ τὴν ἀπομόνωση τῆς Χίου 
στὴν ἐλευθερία τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ὅ,τι ἀναγνώσατε ἕως τώρα δὲν περιέχει ἀν­θρωπίνως καμιὰ προοπτικὴ πνευματικῆς ἀναγεννήσεως. Ὅμως, δέν εἶναι τὸ τέλος. Θαρσεῖτε ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὡς πλησιεστέρα στὴν Τριαδικὴ Θεότητα ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι πάντοτε «Πάνσοφος». Κατὰ τὴν πανσοφία Της λοιπὸν ἔδωσε τέλος στὴν μακρόθυμο καὶ μακροχρόνιο ἀπομόνωσή της σὲ μερικὰ χωριουδάκια τῆς Χίου καὶ πέταξε στὴν ἐλευθερία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιὰ νὰ γίνει γνωστή, νὰ ἀγαπηθεῖ, νὰ δοξολογηθεῖ καὶ νὰ δράσει πνευματικὰ πρὸς ὄφελος τῆς Ὀρ­θοδοξίας.

Ὁ χρόνος τῆς ἀπελευθερωτικῆς ἐνέργειας τῆς Ἀρβανιτίσσης σηματοδοτεῖ κατὰ τοὺς ἔχοντες γνώση τὴν ἀναμενόμενη χαροποιὸ πνευματικὴ ἐμπειρία τῆς ἐπιστροφῆς τῆς Βασιλεύουσας πόλης στοὺς Ρωμηούς. Πολλοὶ ἔμπειροι πατέρες ὁμολογοῦν ὅτι δὲν ἔμεινε πολὺς χρόνος καὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἔτοιμοι πνευματικά.

Στὴν καλύβη τοῦ γράφοντος τὸ καλὸ νέο ἔφθασε ὑπὸ μορφὴν κειμένου γραμμένο ἀπὸ μιὰ προσωπικότητα τῆς Νήσου, τὸν πρώην Ἀντινομάρχη Χίου καὶ πρῶτο σὲ ψήφους, κ. Σταμάτη Κάρμαντζη.

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ πρῶτο Συναξάρι 
τῆς Παναγίας τῆς Ἀρβανιτίσσης

Ἡ περιοχὴ τῆς Παναγίας τῆς Ἀρβανιτίσσης βρίσκεται στὸ Β.Δ. μέρος τῶν Καρυῶν. Συνορεύει Β.Α. μὲ τὸ ὄρος Αἶπος καὶ δυτικὰ μὲ τὸ Προβάτειον Ὄρος.

Οἱ Καρυές, τὰ Αὐγώνυμα, ὁ Ἀνάβατος καὶ ὁ Δαφνώνας εἶναι τὰ χωριὰ ποὺ δημιουργήθηκαν ἀπὸ τὸν πληθυσμὸ ποὺ συνέρρευσε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ κτίσουν τὴν Ἱερὰ Νέα Μονή, ἐκπλήρωση ὑποσχέσεως τοῦ τάματος τοῦ ἑξορίστου τότε Κωνσταντίνου τοῦ 9ου, τοῦ Μονομάχου, καὶ μετὰ τὴν ἐξορία Βασιλέως Βυζαν­τίου 1042-1054.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ζοῦσαν φτωχικὰ μὲ πολλὲς στερήσεις, οἱ ὁποῖες ἀνάγκασαν τοὺς περισσότερους ἀπὸ αὐτοὺς νὰ ξενιτευθοῦν στὴν Ἀμερικὴ καὶ τὴν Αὐστραλία γιὰ ἕνα καλλίτερο μέλλον. Ἄνθρωποι φτωχοί, ἀλλὰ πολὺ θεοσεβεῖς, ποὺ ζοῦσαν μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς προστασίας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἔβλε­παν ὀπτασίες καὶ ὁράματα μὲ τὴν Παναγία τὴν Ἀρβανίτισσα, ποὺ τοὺς συντρόφευε καὶ τοὺς ἔδινε κουράγιο στὸν ἄνισο καθημερινὸ ἀγῶνα τῆς ἐπιβίωσής τους. Τὶς περισσότερες φορὲς ἔβλεπαν στὶς κορυφογραμμὲς μιὰ λυγερόκορμη κοπέλα μὲ ἀρβανίτικη φορεσιὰ νὰ πε­ριδιαβαίνει. Ἀπὸ στόμα σὲ στόμα διαδόθηκε σὲ ὅλους καὶ κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι ἡ Παναγία, καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς ἐνδυμασίας της τὴν ὀνόμασαν Παναγία Ἀρβανίτισσα.

Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὁ Ἱερός Ναὸς τῆς Ἀρ­βανιτίσσης ἀνεγέρθηκε στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, περίπου τό 1905. Τὴν περίοδο ἐκείνη ἀπαγορευόταν ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ χτίζονται Χριστιανικοὶ Ναοί, κρυφὰ ὅμως μὲ τὴν βοήθεια τῶν ποιμένων Καρούσων καὶ τῶν ἄλλων συγχωριανῶν ἔπειτα ἀπὸ μεγάλο ἀγῶνα, ἀφάνταστη ταλαιπωρία καὶ ἐργασία, κυρίως τὴν νύχτα, ἔχτισαν καὶ τελείωσαν τὸν Ἱ. Ναό.

Τὸ 1912 ποὺ διώχθηκαν οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὴν Χῖο καὶ ἀπελευθερώθηκε τὸ νησί, μιὰ ὁμάδα Τούρκων στρατιωτῶν διωκώμενοι ἀπὸ τοὺς Ἕλ­ληνες μπῆκαν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἀρβανιτίσσης καὶ προκάλεσαν λεηλασίες καὶ ζημιές στὸν Ναὸ καὶ στὶς ἅγιες εἰκόνες. Τὶς ἔσπασαν, τὶς ἔκαψαν, τὶς κατατρύπησαν καὶ τὶς χαράκωσαν μὲ τὰ ξίφη τους. Μερικὲς σώζονται μέχρι καὶ σήμερα φέροντας τὰ σημάδια τῆς βαρβαρότητας.

Παλαιοὶ ποιμένες, ποὺ σήμερα δὲν βρίσκον­ται στὴν ζωή, ὅπως ὁ Σταῦρος Κατσάφαρος, ὁ Λεωνίδας Παγούδης, ὁ Γιάννης Καράπουρνος καὶ πολλοὶ ἄλλοι, εἶχαν νὰ λένε ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες τῆς ζωῆς τους γιὰ τὸ πόσο θαυματουργὴ ἦταν ἡ Παναγία ἡ Ἀρβανίτισσα. Μάλιστα κάποιους ἐξ αὐτῶν τοὺς εἶχε ὀρμηνέψει στὸν ὕπνο τους ποῦ εἶχαν κρύψει κιούπια μὲ χρυσὰ νομίσματα οἱ Τοῦρκοι κατὰ τὴν ὑποχώρησή τους τὸ 1912, στὴν περιοχὴ τῆς Ἁρβανίτισσας, καὶ πραγματικὰ τὰ βρῆκαν, πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν ἔθρεψαν τὶς φαμίλιες τους μὲ μεγαλύτερη ἄνεση.

Ἡ μορφὴ δὲ τῆς Παναγίας ποὺ ἔβλεπαν στὸν ὕπνο τους τὰ διάφορα ἄτομα ἦταν πάντοτε ἴδια. Λυγερόκορμη κοπέλα μὲ ἀρβανίτικη φορεσιά, ποὺ τοὺς καθοδηγοῦσε ποῦ νὰ ψάξουν καὶ πῶς νὰ σκάψουν. Αὐτὸ δὲ εἶναι εὐρέως γνωστὸ σὲ ὅλο τὸ χωριό.

Οἱ δεκάδες χειρόγραφες ἐπιστολὲς ἀπὸ τὴν Χῖο καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐμφανίσεις τῆς Παναγίας Ἀρβανίτισσας, θὰ συμπεριληφθοῦν μαζὶ μὲ τὴν Ἱερὰ Ἀκολουθία τῆς Παναγίας μας στὸ βιβλίο ποὺ θὰ ἐκδοθεῖ, πρῶτα ὁ Θεός, τὸ 2009, ἀφοῦ πρῶτα ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Πιστεύω δὲ ἀκράδαντα ὅτι ἡ προσπάθεια αὐτὴ θὰ εὐοδωθεῖ ἔχοντας καὶ τὴν βεβαία συμπαράσταση καὶ εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου, δυναμικοῦ καὶ διακριτικοῦ Μητροπολίτου Χίου κ. Διονυσίου, ὁ ὁποῖος ἔλαβε γνώση τῶν ταπεινῶν μου προσπαθειῶν γι' αὐτὸ τὸ πολὺ σοβαρὸ θέμα, ὅταν περὶ τὸ τέλος τοῦ Μαΐου 2008 μὲ δέχθηκε ὅλος εὐγένεια καὶ ἐνθουσιασμὸ στὸ Ἐπισκοπικό του Γραφεῖο στὴ Χῖο.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος
μοναχὸς Ἁγιορείτης

Κάντε LIKE στη νέα σελίδα του Γέροντα Νεκταρίου
στο facebook στον παρακάτω σύνδεσμο: 

Δεν υπάρχουν σχόλια: