Γέρων Νεκτάριος Μοναχός
Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής
Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος
Κουτλουμουσίου - Άγιον Όρος
29/11/2016 Φιλουμένου Ιερομάρτυρος,
Παραμόνου Μάρτυρος, Νικολάου Θεσσαλονίκης
ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΕΣ - ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ
Τα δύο άρθρα που ακολουθούν, γραμμένα από τον εντιμότατο πολιτικό επιστήμονα και Ιστορικό ερευνητή Κύριο Κων/νο Χολέβα, είναι αλήθειες Ιστορικές που ο Θεός μάς επέτρεψε να γίνουν και γι'αυτό ελευθερώνουν τον σκλαβωμένο Έλληνα, τον φωτίζουν και τον βοηθούν να μείνει όρθιος μετά από τόσο μακροχρόνια καταδυνάστευση. Όλοι τις έχουμε ανάγκη. Διακινείστε τες.
Θα σταθώ για λίγο μόνο σε ένα σημείο, στην αρχή του κειμένου περί του φτωχού ιστορικά και πνευματικά κυρίου Έντι Ράμα. Θα αποδείξω την συνάφεια και την ταύτιση της Ακαδημίας Αθηνών με τον κύριο Ράμα και όλους τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της γειτονικής χώρας και θα σας αφήσω ήσυχους να διαβάσετε και να στοχαστείτε ελεύθερα. Ο λόγος περί του λεξικού του μεγάλου Σουλιώτη ήρωα και Έλληνα Αρβανίτη Μάρκου Μπότσαρη. Στην 4η σειρά ο κύριος Χολέβας γράφει:
"το δε λεξικό που έγραψε ήταν της Αρβανίτικης -όχι αλβανικής- και ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής)". Το λεξικό αυτό το εξέδωσε στο Παρίσι ο διπλωμάτης Πουκεβίλ με τίτλο "Λεξικό Ελληνοαλβανικής γλώσσης". Το ίδιο λεξικό και με τον ίδιο τίτλο εξέδωσε στην Ελλάδα η Ακαδημία Αθηνών. Δεν είναι προκλητικό το ανοσιούργημα τους, κατά της πίστεως και της αγαπημένης Πατρίδας; Δεν είναι μεγαλύτεροι εχθροί οι εσωτερικοί από τον Ράμα και τους ομοίους του;
Μάθετε περισσότερα για τους προδότες στο άρθρο μου:
"Καταγγέλλω και Αποκαλύπτω" Link: http://geron-nektarios-o agioritis.blogspot.de/2016/09/blog-post.html και στα άρθρα μου:
"Η Παναγία η Αρβανίτισσα καταφάσκει, οι Αρβανίτες είναι όντως Έλληνες" http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.de/2015/01/blog-post_99.html
"Η Παναγία η Αρβανίτισσα είναι υπαρκτή" http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.de/2015/01/blog-post_61.html
"Παναγία Αγάπης Πρόσωπο" http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.de/2015/01/blog-post_49.html
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός
Ακολουθούν τα 2 κείμενα του κ. Χολέβα:
1. Η ιστορική αλήθεια για τους Έλληνες Αρβανίτες
2. Ποιοι είναι οι Αρβανίτες - Απάντηση στις ασυναρτησίες του Ε. Ράμα
1. Η ιστορική αλήθεια για τους Έλληνες Αρβανίτες
Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Από την εποχή του κομμουνιστικού αθεϊστικού καθεστώτος στην Αλβανία η γειτονική χώρα επιχειρεί με προπαγανδιστικό τρόπο να διεκδικήσει τους υπερήφανους Ελληνες Αρβανίτες - ή, ορθότερα, τους αρβανιτόφωνους συμπατριώτες μας. Επειδή στην εποχή μας είναι απαραίτητο να ξέρουμε την Ιστορία μας και επειδή οι προπαγάνδες και οι σκοπιμότητες καθίστανται έντονες και διαβρωτικές, θεωρώ πολύ χρήσιμο το πρόσφατο βιβλίο του Κώστα Καραστάθη με τίτλο: «Ελληνες από το Αρβανον» και υπότιτλο «Η αλήθεια για την ταυτότητα των Αρβανιτών εποίκων μας». Η ιστορική μελέτη του διακεκριμένου και πολυβραβευμένου συγγραφέως και εκπαιδευτικού έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ το 2014, μόλις προ ολίγων ημερών, και δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας, ειδικούς και μη, να μάθουμε περισσότερα για την καταγωγή, τη συνείδηση και το γλωσσικό ιδίωμα των αρβανιτοφώνων.
Ο Κώστας Καραστάθης, με τεκμηριωμένο και κατανοητό λόγο, κατορθώνει να παρουσιάσει τα κυριότερα συμπεράσματα των μελετών ειδικών ιστορικών και βαλκανιολόγων για το θέμα αυτό. Αφορμή έλαβε από τα αρβανίτικα τοπωνύμια του χωριού του, της Μαλεσίνας Λοκρίδος. Μας δίνει με πειστικότητα τις απαντήσεις και μας πείθει ότι άλλο πράγμα είναι οι Αλβανοί και άλλο οι Αρβανίτες. Οι Αλβανοί αποκαλούν τη φυλή τους Σκιπετάρ και τη χώρα τους Σκιπερία, χώρα των αετών, ενώ ο όρος «Αρβανίτης» σημαίνει τον Έλληνα από το Αρβανον ή Αρβωνα, δηλαδή τη Βόρειο ήπειρο. Βυζαντινοί συγγραφείς, όπως η Αννα Κομνηνή, προσδιορίζουν το Αρβανον ως περιοχή της Ηπείρου, από την οποία κατέβηκαν κατά τον 13ο και 14ο αιώνα Ελληνες Βορειοηπειρώτες προς την Αττική και την Πελοπόννησο. Γιατί έφυγαν από τον τόπο τους; Άλλοι διότι κυνηγήθηκαν από τους Σέρβους του Στεφάνου Δουσάν και άλλοι διότι εκλήθησαν ως ικανοί στρατιώτες (μισθοφόροι) από τους αυτοκράτορες της ύστερης βυζαντινής περιόδου. Μετά την Άλωση οι Αρβανίτες αυτοί, δηλαδή οι Ελληνες που μιλούσαν και ελληνικά και αρβανίτικα, έφυγαν κυρίως προς την Ιταλία και μάλιστα στρατολογήθηκαν ως μισθοφόροι (stradioti) από τους δόγηδες της Βενετίας. Στα βενετικά αρχεία σώζονται έγγραφα που καταγράφουν την ελληνική συνείδηση των Αρβανιτών. Οι ίδιοι δηλώνουν την ελληνική εθνικότητά τους και οι Βενετοί δημόσιοι λειτουργοί την καταγράφουν.
Σήμερα, ορισμένοι ανιστόρητοι ή προπαγανδιστές επιχειρούν να ταυτίσουν το διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα με μία δήθεν διαφορετική εθνική ταυτότητα. Ομως οι αρβανιτόφωνοι Ελληνες με τη συμμετοχή τους στους εθνικούς αγώνες και με κάθε άλλη εκδήλωση δηλώνουν ότι ουδεμία σχέση έχουν με τους Αλβανούς, τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους. Ο Κ. Καραστάθης παρουσιάζει μαρτυρίες Αρβανιτών Ελλήνων οι οποίοι πολέμησαν το 1940 και ομολογούν ότι, όταν μπήκαν με τον Στρατό μας στην Αλβανία, δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Τα αλβανικά έχουν μεγάλες διαφορές από τα αρβανίτικα και η διγλωσσία των Αρβανιτών δεν υποδηλώνει διαφορετική εθνική συνείδηση.
Στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία έχουμε παρατηρήσει και άλλα φαινόμενα όπου η διάλεκτος διαφέρει από την πραγματική εθνική ταυτότητα. Εχουμε δει Ελληνες να μιλούν ελληνοβουλγαρικές διαλέκτους στη Μακεδονία, τουρκικά στην Καππαδοκία, βλαχικά στη Θεσσαλία και την Ηπειρο, παραμένοντας ταυτόχρονα πιστοί στην ελληνική πατρίδα και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αντιθέτως, έχουμε δει Τουρκοκρητικούς και Τουρκοκυπρίους να μιλούν ελληνικά αλλά να έχουν ανθελληνικό φρόνημα και να σφάζουν Ελληνες. Οι σοβαροί μελετητές παραδέχονται ότι κατά τους προηγούμενους αιώνες, στα εδάφη όπου έζησε ο Ελληνισμός, η Ορθοδοξία και όχι το γλωσσικό ιδίωμα ήταν το κύριο στοιχείο διατηρήσεως της ελληνικότητας. Η γλώσσα μας είναι βεβαίως σημαντικότατο στοιχείο της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας, αλλά οι αρβανιτόφωνοι, σλαβόφωνοι και γενικά αλλόγλωσσοι και δίγλωσσοι αδελφοί μας είναι εξίσου Ελληνες. Το βιβλίο του Κώστα Καραστάθη «Οι Ελληνες από το Αρβανον» απαντά στους αμφισβητίες.
Δημοκρατία, 18/03/2014
2. Ποιοι είναι οι Αρβανίτες - Απάντηση στις ασυναρτησίες του Ε. Ράμα
- Ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός Ἔντι Ράμα κατασκευάζει τη δική του Ἱστορία προωθῶντας τίς ἐπιδιώξεις τοῦ Ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ. Δήλωσε προσφάτως ὅτι ἐπί Τουρκοκρατίας στή μικρή –τότε- Ἀθήνα κατοικοῦσαν Ἀλβανοί. Γίνεται σύγχυση μέ τούς Ἀρβανίτες, τούς ἀρβανιτόφωνους Ἕλληνες.
- Ἄλλοι, ὅμως, ἦσαν οἱ Ἀλβανοί καί ἄλλοι οἱ Ἀρβανίτες. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά. Καί ἐξηγούμεθα:
Κατά τήν Τουρκοκρατία δέν ὑπῆρχε ἔθνος Ἀλβανῶν. Οἱ κάτοικοι τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας διεκρίνοντο μέ κριτήριο τήν θρησκεία τους.
- Οἱ Ὀρθόδοξοι ἦσαν Ρωμηοί, ἐντεταγμένοι στό ἴδιο Γένος μέ τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες.
Οἱ Μουσουλμάνοι ἔνοιωθαν Τοῦρκοι, ἐξ οὗ καί ὁ ὅρος Τουρκαλβανοί.
- Ἐάν μιλοῦμε γιά ἀλβανική συμμετοχή στήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν πρέπει νά ἀναφερόμαστε στούς Μποτσαραίους, τήν Μπουμπουλίνα καί τούς Κουντουριώτηδες, ἀλλά στούς Τουρκαλβανούς πού χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὡς σφαγεῖς τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ ἀλβανική ἐθνική συνείδηση εἶναι ἀναμφισβήτητα ξενόφερτο κατασκεύασμα ὅπως ἀποδεικνύουν καί μαρτυρίες τῶν ἰδίων τῶν ἐνδιαφερομένων, τίς ὁποῖες κατέγραψε ὁ σύγχρονός μας διαπρεπής βαλκανιολόγος Ἀχιλλεύς Λαζάρου. Ὅταν ἡ Ἰταλία καί ἡ Αὐστρουγγαρία- γιά δικούς τους λόγους- προσπαθοῦσαν νά κατασκευάσουν ἀλβανικό κράτος ὥστε νά ἐλέγχουν τήν εἴσοδο τῆς Ἀδριατικῆς, οἱ Τουρκαλβανοί ὕψωναν στό Δυρράχιο τήν Ὀθωμανική σημαία! Προτιμοῦσαν τήν τουρκική παρά τήν ἄγνωστη σ’ αὐτούς ἀλβανική ἐθνική συνείδηση. Ἄλλωστε καί στούς Βαλκανικούς πολέμους οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Ἀλβανίας πολέμησαν καί μάλιστα δυναμικά στίς τάξεις τοῦ Ὀθωμανικοῦ στρατοῦ. Μετά τό 1908 πολλά ἀπό τά μέλη τοῦ Νεοτουρκικοῦ κομιτάτου, τό ὁποῖο σχεδίασε καί ξεκίνησε τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων, ἦσαν Τουρκαλβανοί.
Ἡ λέξη Ἀλβανία σημαίνει Λευκή Χώρα ἀπό τό λατινικό ΑΛΜΠΑ =λευκή. Εἶναι ὅρος μέ γεωγραφική καί ὄχι ἐθνολογική σημασία. Ὁ ὅρος Ἀρβανίτης πού ἀφορᾶ τούς Σουλιῶτες, τούς Ὑδραίους, τούς Σπετσιῶτες καί πολλούς κατοίκους τῆς Ἀττικῆς, προέρχεται ἀπό τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα ἀπό τήν λέξη Ἄρβανον, τοπωνύμιο τῆς Βορείου Ἠπείρου, πού τό βρίσκουμε ἤδη ἀπό τόν 11ο αἰῶνα στά κείμενα τῆς Ἄννας Κομνηνῆς. Ἀπό τό Ἄρβανον, δηλαδή ἀπό ἑλληνοκατοικημένη βόρεια περιοχή τῆς Ἠπείρου, κατέβηκαν σέ πόλεις καί νησιά τῆς Νοτίου Ἑλλάδος ἑλληνικοί πληθυσμοί πού μιλοῦσαν τά ἀρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ἀνάμικτη μέ ἀρχαῖα ἑλληνικά, λατινικά, τουρκικά καί ἐντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεῖα. (Βλέπε σχετικά τό βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη: Ἕλληνες ἀπό τό Ἄρβανον, ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2014).
Οἱ ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες οὐδέποτε εἶχαν διαφορετική συνείδηση ἀπό τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Παρεμφερές παράδειγμα μᾶς δίδουν οἱ σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι πολέμησαν ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος κατά τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς καί οἱ τουρκόφωνοι Ὀρθόδοξοι τῆς Καππαδοκίας πού κράτησαν μέσω τῆς Ἐκκλησίας τήν ἑλληνικότητά τους ἄν καί ἔχασαν τήν ἑλληνική γλῶσσα. Οἱ δίγλωσσοι Ἕλληνες, ἀρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι κ.λ.π. μᾶς προσφέρουν χαρακτηριστικές ἀποδείξεις ὅτι στά Βαλκάνια κατά τούς τελευταίους πέντε τοὐλάχιστον αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη πίστη –καί γενικότερα ἡ θρησκεία- διαμορφώνει τήν ἐθνική συνείδηση πολύ περισσότερο καί ἀπό τό γλωσσικό ἰδίωμα.
Ἡ σύγχυση μεταξύ τῶν λέξεων Ἀλβανός καί Ἀρβανίτης δημιουργεῖται μόνον στήν ἑλληνική γλῶσσα, διότι φαίνονται νά μοιάζουν οἱ δύο ὅροι ἠχητικά. Ἡ ὁμοιότης εἶναι μόνον ἐπιφανειακή. Στήν οὐσία διαφέρουν κατά πολύ. Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί ἀποκαλοῦν ἑαυτούς Σκιπετάρ καί τήν χώρα τους Σκιπερία =χώρα τῶν Ἀετῶν. Τί κοινό μποροῦν νά ἔχουν ἕνας Σκιπετάρ καί ἕνας Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος; Ἴσως ὁ ἕνας νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει κάποιες λέξεις ἀπό τόν ἄλλο. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχαν ἤ ἔχουν τήν ἴδια ἐθνική συνείδηση. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι Σέρβοι, Κροάτες καί Βοσνιομουσουλμάνοι μιλοῦν ἀκριβῶς τήν ἴδια γλῶσσα, παρά ταῦτα συγκρούσθηκαν πρό 20 ἐτῶν μεταξύ τους μέ ὀδυνηρές συνέπειες.
Ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες, λοιπόν, καί ὄχι Ἀλβανοί κατοικοῦσαν στήν Ἀθήνα καί γενικότερα στήν Ἀττική ἐπί Τουρκοκρατίας. Ἀντί νά διαστρεβλώνει τήν Ἱστορία ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός ἄς δεῖ κατάματα τήν ἀλήθεια. Ὅτι, δηλαδή, συνέβαινε τό ἀντίθετο. Δέν ὑπῆρχαν Ἀλβανοί στήν Ἑλλάδα, ἀλλά Ἕλληνες μέ ἑλληνικά σχολεῖα στά ἐδάφη τοῦ σημερινοῦ ἀλβανικοῦ κράτους. Ἄς μάθει γιά τή Μοσχόπολη τοῦ 18ου αἰῶνος, ἡ ὁποία ἦταν ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου μέ Ἀκαδημίες ἑλληνικῶν σπουδῶν καί ἑλληνικά τυπογραφεῖα. Ἄς μάθει ὅτι τήν κατέστρεψαν οἱ Τουρκαλβανοί καί κατήντησε σήμερα νά εἶναι ἕνα μικρό χωριό βλαχοφώνων Ἑλλήνων κοντά στήν Κορυτσᾶ, μέ τό ὄνομα Βοσκοπόγιε.
Εἶναι καθῆκον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί τῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων νά προβάλλουν τήν Ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στίς ἀνιστόρητες προπαγάνδες ἀπαντοῦμε μέ ἱστορικά τεκμήρια.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
Καραστάθης Κωνσταντίνος: Έλληνες από το Άρβανον.
Η Αλήθεια για την Ταυτότητα των Αρβανιτών Εποίκων μας
Το Βιβλίο Του Κώστα Καραστάθη «Οι Έλληνες
Από Το Άρβανον» Απαντά Στους Αμφισβητίες.
Κ.Χ. 15.3.2014
Περιγραφή: «Λίκνον της Ελλάδος», «κοιτίς του ελληνισμού», «εύανδρος» και άλλοι τιμητικοί χαρακτηρισμοί κοσμούν την Ήπειρο. Θα μπορούσαμε και «καρδιά της Ελλάδας» να τη χαρακτηρίσουμε, αφού αυτή μέσα στους τελευταίους τριάντα αιώνες αιμοδοτεί συνεχώς την ελληνική χερσόνησο με αίμα πάντοτε ελληνικό, που άλλοτε ονομάζεται πελασγικό, άλλοτε αιολικό, άλλοτε δωρικό και την τελευταία φορά, κατά τους 14ο και 15ο αιώνες μ.Χ., ηπειρωτικό! Ο Βρετανός καθηγητής P. Trudgill, καταγράφοντας τις εμπειρίες του κατά τις επισκέψεις του σε χωριά, που ίδρυσαν έποικοι εκείνης της εποχής, διαπιστώνει: «Οι άνθρωποι για τους εαυτούς τους αναφέρονται όχι ως Αλβανοί, αλλά ως Αρβανίτες, λαλούν: Αρβανίτης» («The people themselves are refered, not as Albanians, but as Arvanites, sing: Arvanitis»). Και τούτο φανερώνει ότι η λαϊκή, εθνική μνήμη αποδεικνύεται ισχυρότερη και εγκυρότερη μερίδας του γραπτού ιστορικού λόγου. Γιατί, πράγματι, όπως μαρτυρούν και πολλές σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες, που καταγράφονται στην παρούσα ιστορική μελέτη, τη συντριπτική πλειοψηφία των εποίκων της νότιας Ελλάδας και ορισμένων νησιών απετέλεσαν δίγλωσσοι, ελληνόφωνοι και αρβανιτόφωνοι, Ηπειρώτες Έλληνες και λιγοστοί μόνον από τους γείτονές τους, Αλβανούς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Λεπτομέρειες
ISBN13 9789604951420
Εκδόσεις Άθως
Χρονολογία Έκδοσης Φεβρουάριος 2014
Αριθμός σελίδων 436
Διαστάσεις 21x14
Επιμέλεια ΣΤΑΥΡΟΥ-ΜΙΧΑΛΣΚΙ ΔΗΜΗΤΡΑ
βλ. σχετ.: «ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ- ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΜΙΝΩΙΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ»
. Οἱ Ἀρβανίτες εἶναι ἀπόγονοι Μινωιτῶν Κρητῶν. Αὐτό ὑποστηρίζει ὁ Κώστας Β. Καραστάθης βασιζόμενος στά ἱστορικά στοιχεῖα καί στόν ὁμηρικό γλωσσικό πλοῦτο, κυρίως τόν μεγάλο ἀριθμό τῶν ἀρχαίων Κρητικῶν ἰδιωματικῶν λέξων πού κουβαλάει τό ἀρβανίτικο ἰδίωμα μέχρι σήμερα.
. Πρόσφατα κυκλοφορήθηκε ἀπό τίς Ἐκδόσεις Ἰνφογνώμων σέ τρίτη ἔκδοση μέ 356 σελίδες ἡ ἱστορικογλωσσική μελέτη τοῦ Κώστα Β. Καραστάθη «Ἀρβανίτες, Ἀπόγονοι Μινωιτῶν Κρητῶν». Ὁ συγγραφέας μέ νέα καί ἰσχυρά πρόσθετα ἱστορικά στοιχεῖα σ’ αὐτή τή νέα ἔκδοση ἐμφανίζει ἀδιαμφισβήτητη τήν καταγωγή τῶν Ἀρβανιτῶν μας ἀπό τήν Κρήτη τῶν προϊστορικῶν χρόνων. Οἱ ἔποικοι τῆς Λιβουρνίας (σημερινῆς Κροατίας), προϊστορικοί Κρῆτες ἔκτισαν τήν πρωτεύουσά τους Ἄβρη στό νησί Σκαρδώνα ἐποίκησαν τά γύρω νησιά καί ὀνομάστηκαν Ἄρβιοι ἤ Ἄρβοι ἤ καί Ἄβροι, πιθανότατα ἀπό τούς γείτονές τους (Ἰλλυρικά Abri). Τόν 1ο αἰώνα μ. Χ. οἱ Ἄρβοι βρίσκονταν πλέον στά Κεραύνια βουνά, ἀλλ᾽ ἐκεῖνα τά νησιά, οἱ γηγενεῖς τά ὀνόμαζαν ἀκόμη Κ ρ η τ ι κ ά! (Πλίνιος, γ' βιβλίο)
. Ὅταν οἱ Ἄρβοι (ἤ Ἄβροι) μετακινήθηκαν νοτιότερα κατά τόν 6ο αἰώνα π. Χ. ἔδωσαν στήν καινούργια πατρίδα τους τήν ὀνομασία Ἄρβων – πάλι ἀπό τί ρίζα αρβ τῆς τοπωνυμίας τους Ἄρβης- καί στούς ἑαυτούς τους τήν ὀνομασία Ἀρβώνιοι. Καί ὅταν τελικά κατέληξαν στά Ἀκροκεραύνια βουνά κατά τό 200 π.Χ. ὅπου παρέμειναν μέχρι τό 1200 μ. Χ. καί πάλι ἀπό τή ρίζα αρβ- ὀνομάτισαν τήν τρίτη πατρίδα τους Ἄρβανον καί τούς ἑαυτούς τους Ἀρβανίτες.
. Ὅλους τούς χρόνους σ’ ὅλους τούς τόπους πού ἔζησαν γείτονές τους ἦσαν οἱ Χελιδόνιοι, ἀλλά καί οἱ Ταυλάντιοι, ἰλλυρικά φύλα, μέ τά ὁποῖο συμβίωναν γειτονικά καί εἰρηνικά χρησιμοποιώντας κοινό γλωσσικό ὄργανο τήν ἑλληνοϊλλυρική διάλεκτο, δηλαδή τά Ἀρβανίτικα, πού συνδιαμόρφωσαν δίχως ποτέ οἱ ἀπόγονοι τῶν Κρητῶν νά ἐξιλλυριστοῦν οὔτε νά ξεχάσουν τήν ἑλληνική γλώσσα τους!
. «Καί ἦρθαν χρόνοι δύσκολοι καί μῆνες ὀργισμένοι». Ἡ πανώλη εἶχε ἀποδεκατίσει τόν πληθυσμό τῆς Ἑλλάδας καί ἡ τουρκική λαίλαπα ἀπειλοῦσε τή χώρα μέ ἀφανισμό. Ὅμως τόν 13ο αἰώνα γέμισε ὁ πλατύς κάμπος τῆς Θεσσαλίας Ἀρβανίτες, πού κατηφόρισαν ἀπό τά Ἀκροκεραύνια, Ἀρβανιτόβλαχους ἀπό τήν Πίνδο καί τά βουνά τῆς Ἰταλίας, Βλάχους άπό τά ἑλληνικά βουνά, γνήσιοι Ἕλληνες ὅλοι αὐτοί. Ἦταν οἱ ἐφεδρεῖες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πού ἡ Θεία Πρόνοια διατηροῦσε στίς ἀκρώρειες καί πού τώρα διαμοίρασε στή Νότια Ἑλλάδα μέ σκοπό νά διασώσει τό Ἕλληνικό ἔθνος. Καί ἦσαν αὐτοί πού μαζί μέ τούς γηγενεῖς Ἕλληνες ἀγωνίστηκαν 400 χρόνια γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους καί τήν Ἀπελευθέρωσή του.
Κ.Χ. 15.3.2014
Περιγραφή: «Λίκνον της Ελλάδος», «κοιτίς του ελληνισμού», «εύανδρος» και άλλοι τιμητικοί χαρακτηρισμοί κοσμούν την Ήπειρο. Θα μπορούσαμε και «καρδιά της Ελλάδας» να τη χαρακτηρίσουμε, αφού αυτή μέσα στους τελευταίους τριάντα αιώνες αιμοδοτεί συνεχώς την ελληνική χερσόνησο με αίμα πάντοτε ελληνικό, που άλλοτε ονομάζεται πελασγικό, άλλοτε αιολικό, άλλοτε δωρικό και την τελευταία φορά, κατά τους 14ο και 15ο αιώνες μ.Χ., ηπειρωτικό! Ο Βρετανός καθηγητής P. Trudgill, καταγράφοντας τις εμπειρίες του κατά τις επισκέψεις του σε χωριά, που ίδρυσαν έποικοι εκείνης της εποχής, διαπιστώνει: «Οι άνθρωποι για τους εαυτούς τους αναφέρονται όχι ως Αλβανοί, αλλά ως Αρβανίτες, λαλούν: Αρβανίτης» («The people themselves are refered, not as Albanians, but as Arvanites, sing: Arvanitis»). Και τούτο φανερώνει ότι η λαϊκή, εθνική μνήμη αποδεικνύεται ισχυρότερη και εγκυρότερη μερίδας του γραπτού ιστορικού λόγου. Γιατί, πράγματι, όπως μαρτυρούν και πολλές σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες, που καταγράφονται στην παρούσα ιστορική μελέτη, τη συντριπτική πλειοψηφία των εποίκων της νότιας Ελλάδας και ορισμένων νησιών απετέλεσαν δίγλωσσοι, ελληνόφωνοι και αρβανιτόφωνοι, Ηπειρώτες Έλληνες και λιγοστοί μόνον από τους γείτονές τους, Αλβανούς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
- ΠΡΟΛΟΓΟΣ
- ΕΙΣΑΓΩΓΗ
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'
- ΑΡΒΩΝ – ΑΡΒΑΝΟΝ – ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ – ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
- 1. Άρβων – Άρβανον
- 2. Ο όρος «Αρβανίτες»
- 3. Αρβανίτικη γλώσσα
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'
- ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΣ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΑΠΟ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ
- 1. Εμφύλιοι σπαραγμοί στην αυτοκρατορία
- 2. Οι καταπιέσεις των Αλβανών
- 3. Η κατάκτηση της Αλβανίας και της Ηπείρου από τον Δουσάν – Διωγμοί των Ελλήνων – Πόλεμοι των διαδόχων του Δουσάν
- 4. Κατάλυση του Αλβανικού δεσποτάτου – Κατάκτηση της Ηπείρου από τους Τούρκους – Καταπιέσεις για εξομωσία
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ'
- ΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΙ
- 1. Εποικισμός Αττικής, Βοιωτίας και νότιας Εύβοιας
- 2. Εποικισμός Πελοποννήσου και νησιών
- 3. Ηπειρώτες πρόσφυγες στην Ευρώπη
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ'
- ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
- 1. Οι υστεροβυζαντινοί ιστορικοί περί των εποίκων
- 2. Οι ιστορικοί του 19ου αιώνα περί των εποίκων
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε'
- ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΠΟΙΚΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ
- 1. Παραδοχή της ελληνικότητας των Αρβανιτών από τους ιστορικούς και λογίους
- 2. Η βία εξώθησε ελληνόφωνους και αρβανιτόφωνους Ηπειρώτες στην Ελλάδα και η αρβανιτοφωνία κάλυψε την ελληνικότητά τους
- 3. Ποτέ Έλληνες έποικοι από την Ήπειρο δεν αυτοπροσδιορίζονταν ως Αλβανοί
- 4. Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός: Ο εποικισμός δεν άλλαξε σε τίποτε την ελληνικότητα της Πελοποννήσου
- 5. Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Β' Παλαιολόγος ενέκρινε ανεπιφύλακτα τους εποικισμούς και κάνει λόγο για νεήλυδες Έλληνες κατοίκους
- 6. Οι αρχηγοί των εποίκων Αρβανιτών –όλοι Έλληνες– δίνουν τ' όνομά τους ή το όνομα του ηπειρωτικού χωριού τους στους οικισμούς που ιδρύουν. Παρουσία επιφανών αρβανιτόφωνων οικογενειών μεταξύ των εποίκων
- 7. Αρβανίτες και λοιποί Έλληνες: κοινά ήθη, έθιμα, παραδόσεις, χοροί κ.λπ.
- 8. Η ελληνικότητα μέσα από τα τραγούδια των Ελλήνων Αρβανιτών
- 9. Έγκυρες μαρτυρίες ιστορικών προσώπων περί της ελληνικότητας των Αρβανιτών
- 10. Αρβανίτες Ηπείρου: «Έλληνες Πελοποννήσιοι και Αρβανίτες είναι ένας και μόνον λαός»
- 11. Πυρήνας ελληνισμού το Άρβανο και πηγή μεταναστεύσεως Ελλήνων Αρβανιτών
- 12. Δίγλωσσοι οι Σουλιώτες, αλλά χωρίς καμιά συγγένεια με τα αλβανικά φύλα
- 13. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επιβεβαιώνει ότι η εκτεταμένη αλβανοφωνία στα ελληνικά χωριά της Ηπείρου, δεν μαρτυρεί αλβανική εθνότητα
- 14. Ο Ρήγας Βελεστινλής ξεχωρίζει τους Αρβανίτες από τους Αλβανούς
- 15. Μύθος ο εξελληνισμός πολλών Αλβανών στην Ελλάδα
- 16. Οι ρωμαιοκαθολικοί Ευρωπαίοι χρονικογράφοι απέφευγαν την εθνική ονομασία τους ακόμη και στα γραπτά τους και τους αποκαλούσαν... Αλβανούς!
- 17. Οι μεγάλοι αρχηγοί, που οδήγησαν τους εποίκους στην Ελλάδα
- 18. Αρβανίτες στρατιώτες στη Δύση μ' ελληνικά ονόματα
- 19. Οι Αρβανίτες συνεχίζουν την αρχαία ελληνική, λαϊκή τέχνη
- 20. Ήπειρος και Ακαρνανία δεν υπέστησαν καμιά επίδραση από βορρά
- 21. Εξισλαμισμένοι Αλβανοί και Έλληνες δεν ήρθαν ως έποικοι στην Ελλάδα
- 22. Απόδημοι δίγλωσσοι Βορειοηπειρώτες
- 23. Οι Κερκυραίοι αποκαλούσαν Αρβανίτες τους χριστιανούς της Ηπείρου
- 24. Η Ήπειρος κατά την Τουρκοκρατία είχε χάσει τ' όνομά της
- 25. Γερμανοί του 19ου αιώνα «μετρούν» τους Αρβανίτες του... 15ου α?ώνα
- 26. Η αρβανιτοφωνία από μόνη της δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο εθνικότητας
- 27. Το σύνολο των εποίκων από Θεσπρωτία ήσαν Έλληνες, δίγλωσσοι ή μόνο ελληνόφωνοι
- 28. Από την Άρτα ως τον Αχελώο δεν εγκαταστάθηκαν Αλβανοί
- 29. Νησιά, που εποικήθηκαν από Αρβανίτες
- 30. Οι Έλληνες έποικοι από την Ιλλυρία (Αλβανία)
- 31. Οι Έλληνες Βλάχοι έποικοι
- 32. Οι Αρβανίτες Κλέφτες
- 33. Ο θρυλικός Stradioti Μερκούριος Μπούας ήταν καθ' ομολογία του Έλληνας Ηπειρώτης
- 34. Οι Αρβανίτες υπήρξαν πρωτοπόροι σ' όλους τους αγώνες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας
- 35. Ο ιδιωματικός ελληνικός γλωσσικός πλούτος των αρβανιτόφωνων χωριών
- 36. Αρβανίτες: Έλληνες σύμφωνα με τα πορίσματα και ανθρωπολογικών ερευνών
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ'
- ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΠΟΙΚΟΙ
- 1. Λιάπηδες έποικοι
- 2. Τόσκηδες έποικοι
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ'
- ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
- 1. Έλληνες Αρβανίτες στρατιώτες στη Δύση
- 2. Συμμετοχή των Ελλήνων Αρβανιτών σε εξεγέρσεις κατά την Τουρκοκρατία
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η'
- ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΛΟΚΡΙΔΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΘΕΣΠΡΩΤΟΥΣ
- 1) Γενικά περί Θεσπρωτίας
- 2) Θεσπρωτοί εποικίζουν τη Λοκρίδα
- 3. Αντιπροσωπευτική εικόνα χωριού εποίκων
- ΕΠΙΛΟΓΟΣ
- ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
- ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΙΛΛΥΡΙΑΣ
- 1) Η Ήπειρος
- 2) Η νότια Ιλλυρία (Αλβανία)
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
- ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
- ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Β. ΚΑΡΑΣΤΑΘΗ
Λεπτομέρειες
ISBN13 9789604951420
Εκδόσεις Άθως
Χρονολογία Έκδοσης Φεβρουάριος 2014
Αριθμός σελίδων 436
Διαστάσεις 21x14
Επιμέλεια ΣΤΑΥΡΟΥ-ΜΙΧΑΛΣΚΙ ΔΗΜΗΤΡΑ
Γ' ἔκδοση, 2019 Κ. Β. Καραστάθη:
«Ἀρβανίτες, Ἀπόγονοι Μινωιτῶν Κρητῶν»,
βλ. σχετ.: «ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ- ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΜΙΝΩΙΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ»
. Οἱ Ἀρβανίτες εἶναι ἀπόγονοι Μινωιτῶν Κρητῶν. Αὐτό ὑποστηρίζει ὁ Κώστας Β. Καραστάθης βασιζόμενος στά ἱστορικά στοιχεῖα καί στόν ὁμηρικό γλωσσικό πλοῦτο, κυρίως τόν μεγάλο ἀριθμό τῶν ἀρχαίων Κρητικῶν ἰδιωματικῶν λέξων πού κουβαλάει τό ἀρβανίτικο ἰδίωμα μέχρι σήμερα.
. Πρόσφατα κυκλοφορήθηκε ἀπό τίς Ἐκδόσεις Ἰνφογνώμων σέ τρίτη ἔκδοση μέ 356 σελίδες ἡ ἱστορικογλωσσική μελέτη τοῦ Κώστα Β. Καραστάθη «Ἀρβανίτες, Ἀπόγονοι Μινωιτῶν Κρητῶν». Ὁ συγγραφέας μέ νέα καί ἰσχυρά πρόσθετα ἱστορικά στοιχεῖα σ’ αὐτή τή νέα ἔκδοση ἐμφανίζει ἀδιαμφισβήτητη τήν καταγωγή τῶν Ἀρβανιτῶν μας ἀπό τήν Κρήτη τῶν προϊστορικῶν χρόνων. Οἱ ἔποικοι τῆς Λιβουρνίας (σημερινῆς Κροατίας), προϊστορικοί Κρῆτες ἔκτισαν τήν πρωτεύουσά τους Ἄβρη στό νησί Σκαρδώνα ἐποίκησαν τά γύρω νησιά καί ὀνομάστηκαν Ἄρβιοι ἤ Ἄρβοι ἤ καί Ἄβροι, πιθανότατα ἀπό τούς γείτονές τους (Ἰλλυρικά Abri). Τόν 1ο αἰώνα μ. Χ. οἱ Ἄρβοι βρίσκονταν πλέον στά Κεραύνια βουνά, ἀλλ᾽ ἐκεῖνα τά νησιά, οἱ γηγενεῖς τά ὀνόμαζαν ἀκόμη Κ ρ η τ ι κ ά! (Πλίνιος, γ' βιβλίο)
. Ὅταν οἱ Ἄρβοι (ἤ Ἄβροι) μετακινήθηκαν νοτιότερα κατά τόν 6ο αἰώνα π. Χ. ἔδωσαν στήν καινούργια πατρίδα τους τήν ὀνομασία Ἄρβων – πάλι ἀπό τί ρίζα αρβ τῆς τοπωνυμίας τους Ἄρβης- καί στούς ἑαυτούς τους τήν ὀνομασία Ἀρβώνιοι. Καί ὅταν τελικά κατέληξαν στά Ἀκροκεραύνια βουνά κατά τό 200 π.Χ. ὅπου παρέμειναν μέχρι τό 1200 μ. Χ. καί πάλι ἀπό τή ρίζα αρβ- ὀνομάτισαν τήν τρίτη πατρίδα τους Ἄρβανον καί τούς ἑαυτούς τους Ἀρβανίτες.
. Ὅλους τούς χρόνους σ’ ὅλους τούς τόπους πού ἔζησαν γείτονές τους ἦσαν οἱ Χελιδόνιοι, ἀλλά καί οἱ Ταυλάντιοι, ἰλλυρικά φύλα, μέ τά ὁποῖο συμβίωναν γειτονικά καί εἰρηνικά χρησιμοποιώντας κοινό γλωσσικό ὄργανο τήν ἑλληνοϊλλυρική διάλεκτο, δηλαδή τά Ἀρβανίτικα, πού συνδιαμόρφωσαν δίχως ποτέ οἱ ἀπόγονοι τῶν Κρητῶν νά ἐξιλλυριστοῦν οὔτε νά ξεχάσουν τήν ἑλληνική γλώσσα τους!
. «Καί ἦρθαν χρόνοι δύσκολοι καί μῆνες ὀργισμένοι». Ἡ πανώλη εἶχε ἀποδεκατίσει τόν πληθυσμό τῆς Ἑλλάδας καί ἡ τουρκική λαίλαπα ἀπειλοῦσε τή χώρα μέ ἀφανισμό. Ὅμως τόν 13ο αἰώνα γέμισε ὁ πλατύς κάμπος τῆς Θεσσαλίας Ἀρβανίτες, πού κατηφόρισαν ἀπό τά Ἀκροκεραύνια, Ἀρβανιτόβλαχους ἀπό τήν Πίνδο καί τά βουνά τῆς Ἰταλίας, Βλάχους άπό τά ἑλληνικά βουνά, γνήσιοι Ἕλληνες ὅλοι αὐτοί. Ἦταν οἱ ἐφεδρεῖες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πού ἡ Θεία Πρόνοια διατηροῦσε στίς ἀκρώρειες καί πού τώρα διαμοίρασε στή Νότια Ἑλλάδα μέ σκοπό νά διασώσει τό Ἕλληνικό ἔθνος. Καί ἦσαν αὐτοί πού μαζί μέ τούς γηγενεῖς Ἕλληνες ἀγωνίστηκαν 400 χρόνια γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους καί τήν Ἀπελευθέρωσή του.
Αρβανίτες Ιλλύριοι, αλβανοί καυκάσιοι, μετακίνηση αλβανών στη Βαλκανική
με τους, ουσιώδης συμμετοχή Αρβανιτών στην επανάσταση το 1821.
Όσα θέλατε να μάθετε για τους Αρβανίτες ΕΔΩ: https://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.com/2020/01/mathete-gia-tous-arvanites.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου