Ι. Μονή Αγ. Θεοδώρας, Θεσ/νίκη, Δευτέρα 14/12/2015,
Μνήμη Θύρσου, Λευκίου και Καλλινίκου μαρτύρων
Εναπέθετα τα άγια που είχα φέρει από το Άγιο Όρος στο τραπεζάκι που ήταν μπροστά στην αγία εικόνα του Αγίου Σεραφείμ. Ερχόντουσαν οι Έλληνες προσκυνούσαν με σεβασμό και μετά καθόμασταν όλοι στη μεγάλη αγκαλιά του Αγίου μας και εκφωνήτο ο λόγος του Θεού από τον Αγιορείτη καλόγερο.
Οι παρακλητικοί κανόνες της Παναγίας της Αρβανίτισσας που είχα φέρει από το Άγιο Όρος έπεσαν σε τόπο αγαθό. Εκτός από τον Άγιο Γέροντα Εφραίμ στον οποίο έδωσα, ένας αριθμός εκλεκτών Ελλήνων της Αμερικής και του Καναδά, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής είχαν στις αποσκευές τους και τον κανόνα της Παναγίας Αρβανιτίσσης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο κύριος Γεώργιος Χατζηκώστας από την Νέα Υόρκη. Μελέτησε τον πρόλογο, διάβασε τον κανόνα της Παναγίας μας και το πρωί που συναντηθήκαμε μου ανακοίνωσε ότι το θέμα της Παναγίας της Αρβανίτισσας του αρέσει και θα το ανακοινώσει στο ελληνικό ράδιο F.M. της Νέας Υόρκης όπου κάθε Σάββατο έχει ωριαία εκπομπή. Κατάλαβα αμέσως ότι η Παναγία μας μου ανοίγει δρόμο για την Νέα Υόρκη. Εχάρηκα πολύ και συμφώνησα, με μία μικρή παρατήρηση. Του λέω οι εχθροί της πατρίδας μας, έγραψαν την ιστορία της ανάποδα.
Ιδιαίτερα στον στόχο τους ήσαν ήρωες Αρβανίτες. Οι Έλληνες λοιπόν δεν έχουν ακούσει καλά λόγια για αυτούς. Συμφωνήσαμε λοιπόν πριν κάνει την εκπομπή να του στείλω ιστορικό υλικό, έντυπο και ηλεκτρονικό να το μελετήσει, να ενημερωθεί και με αυτό να κάνει την εκπομπή.
Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και άρχισα τις επαφές μου με τον κύριο Χατζηκώνστα για την αποστολή του υλικού, μου ανακοίνωσε ότι αυτό το υλικό θα πρέπει να το αποστείλω σε έναν συνεργάτη του στην Ν. Υόρκη, στον κύριο Στυλιανό Ιερομνήμων, ο οποίος το επεξεργάζεται, το απλοποιεί και του το δίνει έτοιμο για εκπομπή. Έχω δώσει την διεύθυνση σου και το τηλέφωνο σου. Θα σε πάρει να συνεννοηθείτε. Όντως με πήρε.
Εδώ αρχίζει νέος κύκλος μυστηρίου Του Θεού μας, συνδεδεμένος με τα ιστορικά γεγονότα της ζωής. Ένας κύκλος στον οποίο ο κύριος μας Ιησούς, μας αποδεικνύει πεντακάθαρα ότι η ζωή των ορθοδόξων χριστιανών που τον αγαπούν εμπεριέχει και ένα μεγάλο μέρος καθαρού ουρανού. Την περιγραφή μιας τόσο μεγάλης και ωφέλιμης ουράνιας εμπειρίας θα διαβάσετε ευθύς αμέσως.
Έχω γράψει σε άλλα κείμενα μου, είναι ανάγκη όμως εδώ να επαναλάβω, ότι η καταγωγή μου είναι από τα Κούντουρα (Μάνδρα - Αττικής) και ότι χάριτι Θεού είμαι αρβανίτης και από τους δύο γονείς. Όταν ήμουν 4 ετών, έγινε η μετοίκηση της οικογενείας μου από τα Κούντουρα στο Αιγάλεω λόγω εργασίας του πατέρα μου. Οι γονείς μου λόγω άκρας φτώχειας, αγόρασαν ένα μικρό οικόπεδο, σχεδόν κολλητά στη μάνδρα του μπαρουτάδικου του Μποδοσάκη στο Αιγάλεω.
Αρκετά τμήματα του εργοστασίου του μπαρουτάδικου λειτουργούσαν τότε. Από λαθεμένους χειρισμούς των εργαζομένων ή και παλαιότητος επροκαλούντο δυνατές εκρήξεις με αποτέλεσμα να τρομοκρατείτε ο λαός γύρω από το εργοστάσιο και να σπάνε τα τζάμια των σπιτιών. Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωνε τότε ο υπογράφων την παρούσα την δεκαετία του 1950. Η περισσότερη όμως υποβαθμισμένη περιοχή τότε, έγινε σήμερα η περισσότερο αναβαθμισμένη διότι στο τόπο του μπαρουτάδικου υπάρχει σήμερα η χαριτωμένη και καταπράσινη περιοχή των ΤΕΙ του Αιγάλεω.
Κοντά στην οικογένεια μου είχε εγκατασταθεί και μια άλλη οικογένεια από το χωριό μου, η οικογένεια του θείου του Κώστα Πέππα. Μαζί με το θείο τον Κώστα έμενε και η σεβάσμια μητέρα του η γιαγιά Ουρανία. Η γιαγιά Ουρανία, μια ψηλή δεμένη γυναίκα, φορούσε πάντα μαύρα, είχε μια μεγάλη ποδιά μπροστά της με μια μεγάλη τσέπη και εκεί έβαζε το 300αρι κομποσκοίνι της. Τραβούσε το κομποσκοίνι λέγοντας την ευχή πάντοτε στα αρβανίτικα.
Η γιαγιά του Λάκη Ουρανία και δίπλα της ο Λάκης μικρός περίπου στην χρονική περίοδο 1953-1954 κάνει καλοκαιρινές διακοπές στην ίδια φτωχογειτονιά στον Αιγάλεω και συναντιέται με τον Κωνσταντίνο (Γέρων Νεκτάριο Μοναχό Αγιορείτη σήμερα)
Στην οικογένεια του θείου Κώστα με την οποία είχαμε κάποια συγγένεια, ερχόταν κάθε καλοκαίρι για να περάσει τις σχολικές διακοπές και να αλλάξει περιβάλλον, ο ανιψιός του θείου Κώστα (γιος της αδερφής του) ο οποίος έμενε στην Δραπετσώνα του Πειραιά. Το παιδάκι, (ο Λάκης) το οποίο ήταν συνομήλικο μου ερχόταν στο θείο του μαζί με την αδελφούλα του την Ειρήνη, συνομήλικη της μεγάλης μου αδερφής.
Όταν λοιπόν ήρθε για το πρώτο καλοκαίρι ο Λάκης στο θείο του, ήμασταν και οι δύο περίπου επτά ετών. Με παρότρυναν οι γονείς μου και οι θείοι να παίζω μαζί του για να μην μένει μόνος του και στεναχωρηθεί. Τους έκανα υπακοή. Έπαιζα με το Λάκη ειρηνικά παιχνίδια ενώ με τους φίλους της γειτονιάς μου έπαιζα σφεντόνες και πετροπόλεμο. Τα καλοκαίρια μου είχαν διαφορετική ποιότητα, είχα συμπαθήσει παρά πολύ τον φίλο μου με μια συμπάθεια και αγάπη, η οποία όμως θα εκδήλωνε την δύναμη της μετά τον χωρισμό μας και θα διαρκούσε μερικές δεκαετίες.
Η καλή χαρά και συναναστροφή με τον Λάκη διήρκεσε ακόμα 4 καλοκαίρια της δεκαετίας του ’50.Το πέμπτο καλοκαίρι περνούσε και ο Λάκης δεν ερχόταν στο θείο Κώστα. Πήγα στη θεία μου και τη ρώτησα «Θεία, πότε θα έρθει ο Λάκης;» μου απάντησε «Ο Λάκης δεν θα έρθει.» «Γιατί θεία δεν θα έρθει;», «Γιατί πήγε με την οικογένεια του στην Αμερική.» Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Έφυγα από την θεία Άννα τόσο θλιμμένος σαν να μου είχαν ανακοινώσει ότι θα με εκτελούσαν σε λίγες ώρες. Αυτή η στεναχώρια με συνόδευε και μετά το στρατό και μετά τα 30 μου. Έως ότου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο θεός της αγάπης Ιησούς Χριστός μας σκέπασε με την αγάπη του.
«Θα σε πάρει να συνεννοηθείτε.» Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις του κυρίου Χατζηκώστα περί του καλού του συνεργάτη κυρίου Στυλιανού Ιερομνήμωνος.
Σε λίγες ημέρες ο κύριος Ιερομνήμων με πήρε τηλέφωνο. Η συνεργασία για την προβολή της Παναγίας της Αρβανίτισσας πήγε πολύ καλά και πριν κλείσουμε την συνδιάλεξη με ρωτάει ο Στυλιανός. Πάτερ από που κατάγεσαι; Κατάγομαι από τα Κούντουρα Αττικής του απάντησα και του έκανα μια μικρή ιστορική ανάλυση. Στο τέλος πρόσθεσα ότι ο χάρτης αναφέρεται στο χωριό μου με το όνομα «Μάνδρα». Άκουσα από την άλλη άκρη της γραμμής τον Στέλιο να λέει με χαρά και έκπληξη «Από τη Μάνδρα είναι η μητέρα μου». Ήταν η σειρά μου να εκπλαγώ. Τον ρώτησα: «Από πιο σόι είναι» μου απαντά «από το σοι του Πέππα». Πολύ γνωστό το επώνυμο στο χωριό μου. Κλείσαμε αυτόν τον διάλογο χαρούμενοι γιατί βρεθήκαμε να έχουμε κοινή καταγωγή. Απέστειλα στο Στέλιο τα υποσχεθέντα έντυπα για τους ήρωες αρβανίτες και την Παναγία την Αρβανίτισσα και αφού τα έλαβε ακολούθησε νέο τηλεφώνημα για να ευχαριστήσει για την αποστολή . Σε αυτόν τον διάλογο με ρωτάει. «Πάτερ που πήγες σχολείο, στη Μάνδρα;» Είναι φανερό σε μένα τώρα που γνωρίζω όλο το ιστορικό ότι αυτές τις ερωτήσεις τις έδινε στον Στέλιο η χάρις του Θεού για να προχωρήσουμε στην αναγνώριση μας. Του απαντώ λοιπόν «όχι δεν πήγα σχολείο στη Μάνδρα αλλά στο Αιγάλεω» και του εξηγώ το ιστορικό της μετακίνησης της οικογενείας μου, όπου σας το περιγράφω παραπάνω. Άκουσα τον Στέλιο να μου λέει με έκπληξη ότι στο Αιγάλεω έχει συγγενείς, τον θείο του τον Κώστα τον Πέππα αδερφό της μητέρα του. Του λέω. «Αυτός είναι και δικός μου θείος». Του λέω και πάλι «πως έλεγαν τη μητέρα του θείου σου, δηλαδή τη γιαγιά σου;». «Ουρανία» απαντά. «Το σπίτι του θείου σου ήταν στην περιοχή Λιούμι;». «Ναι» απαντά. Η καρδιά μου είχε αρχίσει να δουλεύει με άλλες ταχύτητες και ρυθμούς ουράνιας συγκίνησης. Μια τελευταία ερώτηση Στέλιο «Κοντά στο σπίτι του θείου σου ήταν μια βρύση που μέχρι εκεί έφτανε το νερό της «ΟΥΛΕΝ;». «Ναι θυμάμαι αυτή τη βρύση». Και πάλι με συγκίνηση τον ερωτώ. «Μα μήπως είσαι ο παιδικός μου φίλος; Πως σε καλούσαν όταν ήσουν μικρός;». Απάντησε «Λάκη με καλούσαν». Δεν ήξερα τι να διαλέξω, να κλάψω από συγκίνηση, να γελάσω από απέραντη χαρά, να σηκώσω τα χέρια μου ψηλά ευχαριστώντας το Θεό μας για το ουράνιο δώρο και να τα κρατήσω εκεί ανασηκωμένα έως να τελειώσει η ζωή μου με αυτή την ουράνια χαρά; Θαυμάζω την απεραντοσύνη της αγάπης σου Θεέ μου. Δεν ήθελες η ψυχή μου να έλθει προς εσένα φορτωμένη με μια θλίψη από τα παιδικά της χρόνια και μας ένωσες και πάλι. Και όχι μόνο μας ένωσε ο Πανάγαθος, αλλά η οικογένεια του Στέλιου, η ευλαβέστατη σύζυγος του Ευγενία και η χαριτωμένη κόρη του Στεφανία, έγιναν η ομάδα σχεδιασμού των κηρυγμάτων μου στην Ν. Υόρκη για την επόμενη και την μεθεπόμενη χρονιά δηλαδή το 2014 και 2015.
Ποιος είσαι εσύ που δεν αφήνεις τον Αγιορείτη μοναχό να βγει στον αέρα;
Όλα έχουν γίνει καλά και ουράνια στην συνεργασία μου με το Λάκη και για το θέμα της Παναγίας της Αρβανίτισσας και του Άγιους και ήρωες αρβανίτες. Ο Κύριος Χατζηκώνστας έχει μπροστά του όλες τις πληροφορίες, εντούτοις αφήνει να περνούν οι μήνες και δεν κάνει την υποσχόμενη εκπομπή. Στο «Hellas F.M.»
Έως ότου ένα πρωί, με παίρνει τηλέφωνο στην καλύβα μου στο Άγιο Όρος και όλος ανησυχία και βιασύνη μου ανακοινώνει ότι το ερχόμενο Σάββατο, αμέσως μετά την εκπομπή που έχω με τον θεολόγο κύριο Νίκο Σωτηρόπουλο θα σε βγάλω στον αέρα. «Γιατί τόσο βιαστικά» τον ερωτώ. Μου απαντά «είχα μια φοβερή εμπειρία σήμερα λίγο πριν ξυπνήσω και τρόμαξα. Θα σου την περιγράψω ζωντανά στο τέλος της δικής σου ώρας». Αυτή την υπόσχεση την τήρησε. Προς το τέλος της πρώτης συνέντευξης (ακολούθησε και δεύτερη το επόμενο Σάββατο) και ενώ ήμασταν στον αέρα ο κύριος Χατζηκώνστας μας ανακοινώνει: « Όλον αυτό το καιρό είχα αντιφατικούς λογισμούς. Ο ένας λογισμός μου έλεγε βγάλε το πατέρα Νεκτάριο στον αέρα και μετά από λίγο ο άλλος λογισμός μου έλεγε μην τον βγάζεις». Έως ότου εκείνο το πρωί που σε πήρα τηλέφωνο, λίγο πριν ξυπνήσω άκουσα μια αυστηρή γυναικεία φωνή να με ρωτάει: «Ποιός είσαι εσύ που δεν αφήνεις τον Αγιορείτη μοναχό να βγει στον αέρα;». Ξύπνησα κατατρομαγμένος. Κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία η Αρβανίτισσα και αμέσως μόλις ήρθαν κατάλληλες οι ώρες επικοινωνίας με την Ελλάδα σε πήρα τηλέφωνο για να κανονίσουμε τις εκπομπές.
Η αυστηρή φωνή της Παναγίας της Αρβανίτισσσας της Κουτλουμουσιανής υποχρέωσε τον κύριο Γεώργιο Χατζηκώνστα να γίνει συνεπής. Αυτές οι δύο εκπομπές του Χατζηκώνστα στον Hellas F.M. είναι αναρτημένες στο προσωπικό μου blog με τίτλο: http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr/
Το προσκύνημα στην Αριζόνα το 2013 τελειώνει αισίως και όλη η ομάδα με τις ευχές του Ουρανίου πατρός ημών Γέροντος Εφραίμ στις καρδιές μας επιστρέφει στην χιονισμένη Στουτγάρδη.
Νέα κυρηκτική πορεία και θριάμβους της Ορθοδοξίας στην Στουτγάρδη.
Το πρώτο τηλεφώνημα που δέχτηκα μετά την επιστροφή από την Αριζόνα και την εγκατάσταση στη ζεστή οικογένεια της κυρά Παρθένας ήταν από την Αναστασία. Με παρακάλεσε τώρα για ένα σοβαρό οικογενειακό της ζήτημα. Ο αγαπητός της πατέρας νοσηλευόταν σε κακή κατάσταση στην εντατική ενός μεγάλου νοσοκομείου της Στουτγάρδης. Η παράκληση της ήταν να περάσει να με πάρει και να πάμε μαζί με τα άγια από το Άγιο Όρος στην εντατική να σταυρώσω τον πατέρα της. Αμέσως δέχτηκα και αμέσως ήρθαν με την μητέρα της και με πήραν. Η ευλογία που πήρε ο κύριος Τριαντάφυλλος από τα άγια κυρίως, αλλά και η δίωρη συζήτηση που ακολούθησε με την περιγραφή εντυπώσεων από το προσκύνημα μας στην Αριζόνα, άλλαξαν την ψυχολογία των και μετέτρεψαν την στεναχώρια σε ενθουσιασμό. Στην καλή χαρά της μητέρας και της κόρης, ήρθε η πρόταση να μου κάνουν το τραπέζι. Δεν ήθελα να τους ξοδέψω, αλλά η προσφορά της αγάπης τους ήταν τόσο θερμή που θα τους στεναχωρούσα αν αρνιόμουν. Έτσι δέχτηκα να με «απαγάγουν» έως το κοντινότερο κινέζικο εστιατόριο. Πρώτη φορά έμπαινα σε κινέζικο. Και θα σας ομολογήσω ελεύθερα τις εντυπώσεις μου από τα κινέζικα εδέσματα. Είναι άριστες. Ξέρει ο καλόγερος τι λέει.
Φωτογραφία: Ο Γέρων Νεκτάριος με ευσεβείς Έλληνες από Στουτγάρδη και Νέα Υόρκη. Μπροστά καθιστός ο Κ. Ιωάννης Παύλου πατέρας του Χρήστου Παύλου. Όρθια πίσω από τον κύριο Παύλου η Κ. Ευγενία σύζυγος του παιδικού μου φίλου Στυλιανού Ιερομνήμονος. Όρθιος πίσω από την Κ. Ευγενία ο Χρήστος Παύλου και μπροστά του αριστερά με την μαύρη μαντίλα η κ Παρθένα μητέρα του Χρήστου. Πίσω από τους φωτογραφιζόμενους φαίνεται το καθολικό της Ιεράς μονής.
Προς το τέλος του γεύματος και λίγο πριν κάνουμε την προσευχή μας, θυμήθηκα την γιαγιά Έρνα. «Τι κάνει η γιαγιά;» ρωτάω την Αναστασία, «καλά είναι;», «το σπίτι της είναι εδώ κοντά ή μακριά;». «Κοντά» απάντησαν. «Δεν την παίρνεις στο κινητό της να την ρωτήσεις αν μας δέχεται να πάμε να την ευλογήσουμε και πάλι;». Την πήρε τηλέφωνο και μας δέχτηκε με ευγένεια όπως και την πρώτη φορά. Ήταν Πέμπτη 7/3/2013.
Άρχισα να βγάζω από την τσάντα μου τα Άγια, ενώ η Αναστασία ετοίμαζε την κάμερα για το video. Την ευλόγησα με όλα και η γιαγιά κατά το τυπικό της όπως και την πρώτη φορά αμέσως μετά την ευλογία σήκωσε τα χέρια της ψηλά και προσευχήθηκε μετά δακρύων στην εβραϊκή γλώσσα. Λίγο πριν τα κατεβάσει έκανε με τα χέρια της κινήσεις, που έμοιαζαν με κινήσεις που κάνουμε με τα χέρια μας όταν σηκωνόμαστε από τον ύπνο και τεντωνόμαστε. Την ρωτάει η Αναστασία. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι στα γερμανικά: «Κάτι συμβαίνει; Γιατί κουνάς τα χέρια σου έτσι;» Απαντά: «Ναι, κατάλαβα ότι κάποιος ήρθε και μου έβαλε τα κόκκαλα στην θέση τους». Και αμέσως κατέβασε τα χέρια της. Μείναμε σιωπηλοί με την Αναστασία να την κοιτάμε. Δεν είχαν ακόμα εκδηλωθεί οι ενέργειες των αγίων μας. Αλλά, να σε πολύ λίγο χρόνο, εκδηλώθηκαν οι θαυμαστές ενέργειες των αγίων Σου Κύριε Ιησού Χριστέ. Η γιαγιά που είχε δέκα χρόνια να σηκωθεί από το αναπηρικό της καρότσι, έδωσε μια προσπάθεια και σηκώθηκε όρθια. Άρχισε να βαδίζει προσεκτικά μόνη της, χωρίς βοήθεια, γύρω από το μεγάλο στρογγυλό τραπέζι της κουζίνας της, έως όταν έφτασε και πάλι στο καροτσάκι της και κάθισε σε αυτό καταχαρούμενη και ενθουσιασμένη. Νομίζω ότι εδώ πρέπει να προσθέσω και ετούτο. Όταν η γιαγιά βρισκόταν στην μέση της πρώτης προσπάθειας της γύρω από το μεγάλο τραπέζι, φοβηθήκαμε με την Αναστασία μην μας πέσει και τρέξαμε να την πιάσουμε ο ένας από το ένα χέρι και ο άλλος από το άλλο. Η γιαγιά όμως δεν δέχτηκε την ανθρώπινη βοήθεια και μας απώθησε. Τόσο μεγάλη αισθανόταν την Θεία βοήθεια Του Κυρίου μας. Η γιαγιά σηκώθηκε μόνη της και ξαναπερπάτησε γύρω από το τραπέζι άλλες 6 ή 7 φορές και ήταν πάντα ενθουσιασμένη σαν μικρό παιδί.
Η γιαγιά Ερνα όρθια μπροστά στο αναπηρικό καροτσάκι της μετά το θαύμα των Αγίων της ορθοδοξίας μας αφου πέρασε δέκα χρόνια καθηλωμένη σε αυτό.
Θα δείτε πολλά περισσότερα στα video και θα διαβάσετε στα κείμενα στα Γερμανικά και Ελληνικά όταν όλο το θαύμα αναρτηθεί με το καλό στο blog. Δεν μπορώ να σας ανακοινώσω πότε.
Στην κυρηκτική πορεία στην Στουτγάρδη μετά την επιστροφή από την Αριζόνα, έγιναν 4 κηρύγματα. Σε αυτά περιγράφεται ο θρίαμβος της ορθοδοξίας στην ήπειρο της Αμερικής (Αριζόνα), καθώς και ο θρίαμβος της ορθοδοξίας με το μεγάλο θαύμα της γιαγιάς Έρνας, στο Μάρμπαχ της Στουτγάρδης.
Αυτή η κυρηκτική πορεία του 2013 ήταν τέλεια, γιατί ήταν σχεδιασμένη από τον Τριαδικό Θεό ημών. Ασπάστηκα σταυρωτά την ωραία οικογένεια του κυρίου Ιωάννη Παύλου που με φιλοξένησε.
Ετοίμασα τις αποσκευές μου και αναχώρησα από Στουτγάρδη για το Άγιον Όρος, έχοντας μαζί μου μεγάλο όγκο πνευματικών εμπειριών και μια ανοιχτή πρόσκληση των Ελλήνων της Στουτγάρδης, να επανέλθω το 2014 και να συνεχίσω τα κηρύγματα.
Λέγοντας ταπεινά την ευχή του Ιησού δεν κατάλαβα πότε έφτασα στην ησυχαστική μου καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί βρήκα την κανδήλα Της Παναγίας μου σβηστεί και άρχισα αμέσως να την διακονώ.
Ευχαριστώ σας αδερφοί που αναγνώσατε το οδοιπορικό.
Ιησού Χριστέ, φίλε μου γλυκέ, ευχαριστώ σε.
Ο θεός μεθ’ ημών
Την ερχόμενη Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου και ώρα 20:00 μμ θα αναρτηθεί η καινούργια ανταπόκριση ουράνιων ειδήσεων του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου. Η Αγία Σοφία είναι πνευματικά έτοιμη από τον Ιησού Χριστό μας να παραδοθεί στους Έλληνες Ρωμιούς. Η Έλληνες Ρωμιοί είναι έτοιμοι εν μετανοία να την παραλάβουν;
Η συνέχεια του οδοιπορικού για τα έτη 2014 και 2015 θα ανακοινωθεί στην Αρχή της ανάρτησης του κειμένου του Αγίου Παισίου.
ΘΡΙΑΜΒΟΣ, ΘΡΙΑΜΒΟΣ, ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΑΝΤΟΥ
Ιερα μονη Αγιων Αντωνιου και Νεκταριου στην Αριζονα
με το καμπαναριο του καθολικου και στο βαθος η ερημος.
Το παρεκκλησι του προφητου Ηλιου οπου οπως περιγραφεται στο πρωτο μερος του οδοιπορικου οπου εκιννηθησαν οι καντήλες της Παναγιας της Τριχερουσας και δυο φορες η κανδηλα του προφητου Ηλιου
Ηλιοβασιλεμα στην Ιερα μονη στην Αριζονα με το καμπαναριο του καθολικου.
Ιερα μονη Αγιων Αντωνιου και Νεκταριου στην Αριζονα
με το καμπαναριο του καθολικου και στο βαθος η ερημος.
Το παρεκκλησι του προφητου Ηλιου οπου οπως περιγραφεται στο πρωτο μερος του οδοιπορικου οπου εκιννηθησαν οι καντήλες της Παναγιας της Τριχερουσας και δυο φορες η κανδηλα του προφητου Ηλιου
 |
| Ηλιοβασιλεμα στην Ιερα μονη στην Αριζονα με το καμπαναριο του καθολικου. |
Κηρύγματα στους Έλληνες της διασποράς.
Αυτά τα καθημερινά σχεδόν κηρύγματα
εγίνοντο στο χαριτωμένο παρεκκλήσι του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Εκεί
συναντιόμαστε, όχι μόνο τα μέλη της δικιάς μας ομάδας, αλλά και με εκλεκτούς
συμπατριώτες μας φερμένους από μεγάλες πολιτείες της Αμερικής και του Καναδά.
Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Εναπέθετα τα άγια που είχα φέρει από το Άγιο Όρος στο τραπεζάκι που ήταν μπροστά στην αγία εικόνα του Αγίου Σεραφείμ. Ερχόντουσαν οι Έλληνες προσκυνούσαν με σεβασμό και μετά καθόμασταν όλοι στη μεγάλη αγκαλιά του Αγίου μας και εκφωνήτο ο λόγος του Θεού από τον Αγιορείτη καλόγερο.
Οι παρακλητικοί κανόνες της Παναγίας της Αρβανίτισσας που είχα φέρει από το Άγιο Όρος έπεσαν σε τόπο αγαθό. Εκτός από τον Άγιο Γέροντα Εφραίμ στον οποίο έδωσα, ένας αριθμός εκλεκτών Ελλήνων της Αμερικής και του Καναδά, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής είχαν στις αποσκευές τους και τον κανόνα της Παναγίας Αρβανιτίσσης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο κύριος Γεώργιος Χατζηκώστας από την Νέα Υόρκη. Μελέτησε τον πρόλογο, διάβασε τον κανόνα της Παναγίας μας και το πρωί που συναντηθήκαμε μου ανακοίνωσε ότι το θέμα της Παναγίας της Αρβανίτισσας του αρέσει και θα το ανακοινώσει στο ελληνικό ράδιο F.M. της Νέας Υόρκης όπου κάθε Σάββατο έχει ωριαία εκπομπή. Κατάλαβα αμέσως ότι η Παναγία μας μου ανοίγει δρόμο για την Νέα Υόρκη. Εχάρηκα πολύ και συμφώνησα, με μία μικρή παρατήρηση. Του λέω οι εχθροί της πατρίδας μας, έγραψαν την ιστορία της ανάποδα.
Ιδιαίτερα στον στόχο τους ήσαν ήρωες Αρβανίτες. Οι Έλληνες λοιπόν δεν έχουν ακούσει καλά λόγια για αυτούς. Συμφωνήσαμε λοιπόν πριν κάνει την εκπομπή να του στείλω ιστορικό υλικό, έντυπο και ηλεκτρονικό να το μελετήσει, να ενημερωθεί και με αυτό να κάνει την εκπομπή.
Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και άρχισα τις επαφές μου με τον κύριο Χατζηκώνστα για την αποστολή του υλικού, μου ανακοίνωσε ότι αυτό το υλικό θα πρέπει να το αποστείλω σε έναν συνεργάτη του στην Ν. Υόρκη, στον κύριο Στυλιανό Ιερομνήμων, ο οποίος το επεξεργάζεται, το απλοποιεί και του το δίνει έτοιμο για εκπομπή. Έχω δώσει την διεύθυνση σου και το τηλέφωνο σου. Θα σε πάρει να συνεννοηθείτε. Όντως με πήρε.
Μετά από 55 χρόνια ανευρέθει ο χαμένος παιδικός μου φίλος
Εδώ αρχίζει νέος κύκλος μυστηρίου Του Θεού μας, συνδεδεμένος με τα ιστορικά γεγονότα της ζωής. Ένας κύκλος στον οποίο ο κύριος μας Ιησούς, μας αποδεικνύει πεντακάθαρα ότι η ζωή των ορθοδόξων χριστιανών που τον αγαπούν εμπεριέχει και ένα μεγάλο μέρος καθαρού ουρανού. Την περιγραφή μιας τόσο μεγάλης και ωφέλιμης ουράνιας εμπειρίας θα διαβάσετε ευθύς αμέσως.
Έχω γράψει σε άλλα κείμενα μου, είναι ανάγκη όμως εδώ να επαναλάβω, ότι η καταγωγή μου είναι από τα Κούντουρα (Μάνδρα - Αττικής) και ότι χάριτι Θεού είμαι αρβανίτης και από τους δύο γονείς. Όταν ήμουν 4 ετών, έγινε η μετοίκηση της οικογενείας μου από τα Κούντουρα στο Αιγάλεω λόγω εργασίας του πατέρα μου. Οι γονείς μου λόγω άκρας φτώχειας, αγόρασαν ένα μικρό οικόπεδο, σχεδόν κολλητά στη μάνδρα του μπαρουτάδικου του Μποδοσάκη στο Αιγάλεω.
Αρκετά τμήματα του εργοστασίου του μπαρουτάδικου λειτουργούσαν τότε. Από λαθεμένους χειρισμούς των εργαζομένων ή και παλαιότητος επροκαλούντο δυνατές εκρήξεις με αποτέλεσμα να τρομοκρατείτε ο λαός γύρω από το εργοστάσιο και να σπάνε τα τζάμια των σπιτιών. Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωνε τότε ο υπογράφων την παρούσα την δεκαετία του 1950. Η περισσότερη όμως υποβαθμισμένη περιοχή τότε, έγινε σήμερα η περισσότερο αναβαθμισμένη διότι στο τόπο του μπαρουτάδικου υπάρχει σήμερα η χαριτωμένη και καταπράσινη περιοχή των ΤΕΙ του Αιγάλεω.
Κοντά στην οικογένεια μου είχε εγκατασταθεί και μια άλλη οικογένεια από το χωριό μου, η οικογένεια του θείου του Κώστα Πέππα. Μαζί με το θείο τον Κώστα έμενε και η σεβάσμια μητέρα του η γιαγιά Ουρανία. Η γιαγιά Ουρανία, μια ψηλή δεμένη γυναίκα, φορούσε πάντα μαύρα, είχε μια μεγάλη ποδιά μπροστά της με μια μεγάλη τσέπη και εκεί έβαζε το 300αρι κομποσκοίνι της. Τραβούσε το κομποσκοίνι λέγοντας την ευχή πάντοτε στα αρβανίτικα.
| Φωτογραφία: Παραδοσιακό Πάσχα ορθόδοξης Χριστιανικής οικογένειας σε φτωχογειτονιαάτης Αθήνας (Αιγάλεω). Περίοδος περίπου 1953-1954. Στο δεξιό μέρος της φωτογραφίας διακρίνεται ο Κωνσταντίνος (Γέροντας Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτηςς σημερα) και στο αριστερό μέρος οι γονείς του, οι αδελφές του και μια εκλεκτή οικογένεια γειτόνων σύζυγοι και αδελφός. |
Στην οικογένεια του θείου Κώστα με την οποία είχαμε κάποια συγγένεια, ερχόταν κάθε καλοκαίρι για να περάσει τις σχολικές διακοπές και να αλλάξει περιβάλλον, ο ανιψιός του θείου Κώστα (γιος της αδερφής του) ο οποίος έμενε στην Δραπετσώνα του Πειραιά. Το παιδάκι, (ο Λάκης) το οποίο ήταν συνομήλικο μου ερχόταν στο θείο του μαζί με την αδελφούλα του την Ειρήνη, συνομήλικη της μεγάλης μου αδερφής.
Όταν λοιπόν ήρθε για το πρώτο καλοκαίρι ο Λάκης στο θείο του, ήμασταν και οι δύο περίπου επτά ετών. Με παρότρυναν οι γονείς μου και οι θείοι να παίζω μαζί του για να μην μένει μόνος του και στεναχωρηθεί. Τους έκανα υπακοή. Έπαιζα με το Λάκη ειρηνικά παιχνίδια ενώ με τους φίλους της γειτονιάς μου έπαιζα σφεντόνες και πετροπόλεμο. Τα καλοκαίρια μου είχαν διαφορετική ποιότητα, είχα συμπαθήσει παρά πολύ τον φίλο μου με μια συμπάθεια και αγάπη, η οποία όμως θα εκδήλωνε την δύναμη της μετά τον χωρισμό μας και θα διαρκούσε μερικές δεκαετίες.
Η καλή χαρά και συναναστροφή με τον Λάκη διήρκεσε ακόμα 4 καλοκαίρια της δεκαετίας του ’50.Το πέμπτο καλοκαίρι περνούσε και ο Λάκης δεν ερχόταν στο θείο Κώστα. Πήγα στη θεία μου και τη ρώτησα «Θεία, πότε θα έρθει ο Λάκης;» μου απάντησε «Ο Λάκης δεν θα έρθει.» «Γιατί θεία δεν θα έρθει;», «Γιατί πήγε με την οικογένεια του στην Αμερική.» Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Έφυγα από την θεία Άννα τόσο θλιμμένος σαν να μου είχαν ανακοινώσει ότι θα με εκτελούσαν σε λίγες ώρες. Αυτή η στεναχώρια με συνόδευε και μετά το στρατό και μετά τα 30 μου. Έως ότου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο θεός της αγάπης Ιησούς Χριστός μας σκέπασε με την αγάπη του.
«Θα σε πάρει να συνεννοηθείτε.» Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις του κυρίου Χατζηκώστα περί του καλού του συνεργάτη κυρίου Στυλιανού Ιερομνήμωνος.
Σε λίγες ημέρες ο κύριος Ιερομνήμων με πήρε τηλέφωνο. Η συνεργασία για την προβολή της Παναγίας της Αρβανίτισσας πήγε πολύ καλά και πριν κλείσουμε την συνδιάλεξη με ρωτάει ο Στυλιανός. Πάτερ από που κατάγεσαι; Κατάγομαι από τα Κούντουρα Αττικής του απάντησα και του έκανα μια μικρή ιστορική ανάλυση. Στο τέλος πρόσθεσα ότι ο χάρτης αναφέρεται στο χωριό μου με το όνομα «Μάνδρα». Άκουσα από την άλλη άκρη της γραμμής τον Στέλιο να λέει με χαρά και έκπληξη «Από τη Μάνδρα είναι η μητέρα μου». Ήταν η σειρά μου να εκπλαγώ. Τον ρώτησα: «Από πιο σόι είναι» μου απαντά «από το σοι του Πέππα». Πολύ γνωστό το επώνυμο στο χωριό μου. Κλείσαμε αυτόν τον διάλογο χαρούμενοι γιατί βρεθήκαμε να έχουμε κοινή καταγωγή. Απέστειλα στο Στέλιο τα υποσχεθέντα έντυπα για τους ήρωες αρβανίτες και την Παναγία την Αρβανίτισσα και αφού τα έλαβε ακολούθησε νέο τηλεφώνημα για να ευχαριστήσει για την αποστολή . Σε αυτόν τον διάλογο με ρωτάει. «Πάτερ που πήγες σχολείο, στη Μάνδρα;» Είναι φανερό σε μένα τώρα που γνωρίζω όλο το ιστορικό ότι αυτές τις ερωτήσεις τις έδινε στον Στέλιο η χάρις του Θεού για να προχωρήσουμε στην αναγνώριση μας. Του απαντώ λοιπόν «όχι δεν πήγα σχολείο στη Μάνδρα αλλά στο Αιγάλεω» και του εξηγώ το ιστορικό της μετακίνησης της οικογενείας μου, όπου σας το περιγράφω παραπάνω. Άκουσα τον Στέλιο να μου λέει με έκπληξη ότι στο Αιγάλεω έχει συγγενείς, τον θείο του τον Κώστα τον Πέππα αδερφό της μητέρα του. Του λέω. «Αυτός είναι και δικός μου θείος». Του λέω και πάλι «πως έλεγαν τη μητέρα του θείου σου, δηλαδή τη γιαγιά σου;». «Ουρανία» απαντά. «Το σπίτι του θείου σου ήταν στην περιοχή Λιούμι;». «Ναι» απαντά. Η καρδιά μου είχε αρχίσει να δουλεύει με άλλες ταχύτητες και ρυθμούς ουράνιας συγκίνησης. Μια τελευταία ερώτηση Στέλιο «Κοντά στο σπίτι του θείου σου ήταν μια βρύση που μέχρι εκεί έφτανε το νερό της «ΟΥΛΕΝ;». «Ναι θυμάμαι αυτή τη βρύση». Και πάλι με συγκίνηση τον ερωτώ. «Μα μήπως είσαι ο παιδικός μου φίλος; Πως σε καλούσαν όταν ήσουν μικρός;». Απάντησε «Λάκη με καλούσαν». Δεν ήξερα τι να διαλέξω, να κλάψω από συγκίνηση, να γελάσω από απέραντη χαρά, να σηκώσω τα χέρια μου ψηλά ευχαριστώντας το Θεό μας για το ουράνιο δώρο και να τα κρατήσω εκεί ανασηκωμένα έως να τελειώσει η ζωή μου με αυτή την ουράνια χαρά; Θαυμάζω την απεραντοσύνη της αγάπης σου Θεέ μου. Δεν ήθελες η ψυχή μου να έλθει προς εσένα φορτωμένη με μια θλίψη από τα παιδικά της χρόνια και μας ένωσες και πάλι. Και όχι μόνο μας ένωσε ο Πανάγαθος, αλλά η οικογένεια του Στέλιου, η ευλαβέστατη σύζυγος του Ευγενία και η χαριτωμένη κόρη του Στεφανία, έγιναν η ομάδα σχεδιασμού των κηρυγμάτων μου στην Ν. Υόρκη για την επόμενη και την μεθεπόμενη χρονιά δηλαδή το 2014 και 2015.
Ποιος είσαι εσύ που δεν αφήνεις τον Αγιορείτη μοναχό να βγει στον αέρα;
Όλα έχουν γίνει καλά και ουράνια στην συνεργασία μου με το Λάκη και για το θέμα της Παναγίας της Αρβανίτισσας και του Άγιους και ήρωες αρβανίτες. Ο Κύριος Χατζηκώνστας έχει μπροστά του όλες τις πληροφορίες, εντούτοις αφήνει να περνούν οι μήνες και δεν κάνει την υποσχόμενη εκπομπή. Στο «Hellas F.M.»
Έως ότου ένα πρωί, με παίρνει τηλέφωνο στην καλύβα μου στο Άγιο Όρος και όλος ανησυχία και βιασύνη μου ανακοινώνει ότι το ερχόμενο Σάββατο, αμέσως μετά την εκπομπή που έχω με τον θεολόγο κύριο Νίκο Σωτηρόπουλο θα σε βγάλω στον αέρα. «Γιατί τόσο βιαστικά» τον ερωτώ. Μου απαντά «είχα μια φοβερή εμπειρία σήμερα λίγο πριν ξυπνήσω και τρόμαξα. Θα σου την περιγράψω ζωντανά στο τέλος της δικής σου ώρας». Αυτή την υπόσχεση την τήρησε. Προς το τέλος της πρώτης συνέντευξης (ακολούθησε και δεύτερη το επόμενο Σάββατο) και ενώ ήμασταν στον αέρα ο κύριος Χατζηκώνστας μας ανακοινώνει: « Όλον αυτό το καιρό είχα αντιφατικούς λογισμούς. Ο ένας λογισμός μου έλεγε βγάλε το πατέρα Νεκτάριο στον αέρα και μετά από λίγο ο άλλος λογισμός μου έλεγε μην τον βγάζεις». Έως ότου εκείνο το πρωί που σε πήρα τηλέφωνο, λίγο πριν ξυπνήσω άκουσα μια αυστηρή γυναικεία φωνή να με ρωτάει: «Ποιός είσαι εσύ που δεν αφήνεις τον Αγιορείτη μοναχό να βγει στον αέρα;». Ξύπνησα κατατρομαγμένος. Κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία η Αρβανίτισσα και αμέσως μόλις ήρθαν κατάλληλες οι ώρες επικοινωνίας με την Ελλάδα σε πήρα τηλέφωνο για να κανονίσουμε τις εκπομπές.
Το προσκύνημα στην Αριζόνα το 2013 τελειώνει αισίως και όλη η ομάδα με τις ευχές του Ουρανίου πατρός ημών Γέροντος Εφραίμ στις καρδιές μας επιστρέφει στην χιονισμένη Στουτγάρδη.
Νέα κυρηκτική πορεία και θριάμβους της Ορθοδοξίας στην Στουτγάρδη.
Το πρώτο τηλεφώνημα που δέχτηκα μετά την επιστροφή από την Αριζόνα και την εγκατάσταση στη ζεστή οικογένεια της κυρά Παρθένας ήταν από την Αναστασία. Με παρακάλεσε τώρα για ένα σοβαρό οικογενειακό της ζήτημα. Ο αγαπητός της πατέρας νοσηλευόταν σε κακή κατάσταση στην εντατική ενός μεγάλου νοσοκομείου της Στουτγάρδης. Η παράκληση της ήταν να περάσει να με πάρει και να πάμε μαζί με τα άγια από το Άγιο Όρος στην εντατική να σταυρώσω τον πατέρα της. Αμέσως δέχτηκα και αμέσως ήρθαν με την μητέρα της και με πήραν. Η ευλογία που πήρε ο κύριος Τριαντάφυλλος από τα άγια κυρίως, αλλά και η δίωρη συζήτηση που ακολούθησε με την περιγραφή εντυπώσεων από το προσκύνημα μας στην Αριζόνα, άλλαξαν την ψυχολογία των και μετέτρεψαν την στεναχώρια σε ενθουσιασμό. Στην καλή χαρά της μητέρας και της κόρης, ήρθε η πρόταση να μου κάνουν το τραπέζι. Δεν ήθελα να τους ξοδέψω, αλλά η προσφορά της αγάπης τους ήταν τόσο θερμή που θα τους στεναχωρούσα αν αρνιόμουν. Έτσι δέχτηκα να με «απαγάγουν» έως το κοντινότερο κινέζικο εστιατόριο. Πρώτη φορά έμπαινα σε κινέζικο. Και θα σας ομολογήσω ελεύθερα τις εντυπώσεις μου από τα κινέζικα εδέσματα. Είναι άριστες. Ξέρει ο καλόγερος τι λέει.
Προς το τέλος του γεύματος και λίγο πριν κάνουμε την προσευχή μας, θυμήθηκα την γιαγιά Έρνα. «Τι κάνει η γιαγιά;» ρωτάω την Αναστασία, «καλά είναι;», «το σπίτι της είναι εδώ κοντά ή μακριά;». «Κοντά» απάντησαν. «Δεν την παίρνεις στο κινητό της να την ρωτήσεις αν μας δέχεται να πάμε να την ευλογήσουμε και πάλι;». Την πήρε τηλέφωνο και μας δέχτηκε με ευγένεια όπως και την πρώτη φορά. Ήταν Πέμπτη 7/3/2013.
Άρχισα να βγάζω από την τσάντα μου τα Άγια, ενώ η Αναστασία ετοίμαζε την κάμερα για το video. Την ευλόγησα με όλα και η γιαγιά κατά το τυπικό της όπως και την πρώτη φορά αμέσως μετά την ευλογία σήκωσε τα χέρια της ψηλά και προσευχήθηκε μετά δακρύων στην εβραϊκή γλώσσα. Λίγο πριν τα κατεβάσει έκανε με τα χέρια της κινήσεις, που έμοιαζαν με κινήσεις που κάνουμε με τα χέρια μας όταν σηκωνόμαστε από τον ύπνο και τεντωνόμαστε. Την ρωτάει η Αναστασία. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι στα γερμανικά: «Κάτι συμβαίνει; Γιατί κουνάς τα χέρια σου έτσι;» Απαντά: «Ναι, κατάλαβα ότι κάποιος ήρθε και μου έβαλε τα κόκκαλα στην θέση τους». Και αμέσως κατέβασε τα χέρια της. Μείναμε σιωπηλοί με την Αναστασία να την κοιτάμε. Δεν είχαν ακόμα εκδηλωθεί οι ενέργειες των αγίων μας. Αλλά, να σε πολύ λίγο χρόνο, εκδηλώθηκαν οι θαυμαστές ενέργειες των αγίων Σου Κύριε Ιησού Χριστέ. Η γιαγιά που είχε δέκα χρόνια να σηκωθεί από το αναπηρικό της καρότσι, έδωσε μια προσπάθεια και σηκώθηκε όρθια. Άρχισε να βαδίζει προσεκτικά μόνη της, χωρίς βοήθεια, γύρω από το μεγάλο στρογγυλό τραπέζι της κουζίνας της, έως όταν έφτασε και πάλι στο καροτσάκι της και κάθισε σε αυτό καταχαρούμενη και ενθουσιασμένη. Νομίζω ότι εδώ πρέπει να προσθέσω και ετούτο. Όταν η γιαγιά βρισκόταν στην μέση της πρώτης προσπάθειας της γύρω από το μεγάλο τραπέζι, φοβηθήκαμε με την Αναστασία μην μας πέσει και τρέξαμε να την πιάσουμε ο ένας από το ένα χέρι και ο άλλος από το άλλο. Η γιαγιά όμως δεν δέχτηκε την ανθρώπινη βοήθεια και μας απώθησε. Τόσο μεγάλη αισθανόταν την Θεία βοήθεια Του Κυρίου μας. Η γιαγιά σηκώθηκε μόνη της και ξαναπερπάτησε γύρω από το τραπέζι άλλες 6 ή 7 φορές και ήταν πάντα ενθουσιασμένη σαν μικρό παιδί.
Η γιαγιά Ερνα όρθια μπροστά στο αναπηρικό καροτσάκι της μετά το θαύμα των Αγίων της ορθοδοξίας μας αφου πέρασε δέκα χρόνια καθηλωμένη σε αυτό.
Θα δείτε πολλά περισσότερα στα video και θα διαβάσετε στα κείμενα στα Γερμανικά και Ελληνικά όταν όλο το θαύμα αναρτηθεί με το καλό στο blog. Δεν μπορώ να σας ανακοινώσω πότε.
Στην κυρηκτική πορεία στην Στουτγάρδη μετά την επιστροφή από την Αριζόνα, έγιναν 4 κηρύγματα. Σε αυτά περιγράφεται ο θρίαμβος της ορθοδοξίας στην ήπειρο της Αμερικής (Αριζόνα), καθώς και ο θρίαμβος της ορθοδοξίας με το μεγάλο θαύμα της γιαγιάς Έρνας, στο Μάρμπαχ της Στουτγάρδης.
Αυτή η κυρηκτική πορεία του 2013 ήταν τέλεια, γιατί ήταν σχεδιασμένη από τον Τριαδικό Θεό ημών. Ασπάστηκα σταυρωτά την ωραία οικογένεια του κυρίου Ιωάννη Παύλου που με φιλοξένησε.
Ετοίμασα τις αποσκευές μου και αναχώρησα από Στουτγάρδη για το Άγιον Όρος, έχοντας μαζί μου μεγάλο όγκο πνευματικών εμπειριών και μια ανοιχτή πρόσκληση των Ελλήνων της Στουτγάρδης, να επανέλθω το 2014 και να συνεχίσω τα κηρύγματα.
Λέγοντας ταπεινά την ευχή του Ιησού δεν κατάλαβα πότε έφτασα στην ησυχαστική μου καλύβη της Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί βρήκα την κανδήλα Της Παναγίας μου σβηστεί και άρχισα αμέσως να την διακονώ.
Ευχαριστώ σας αδερφοί που αναγνώσατε το οδοιπορικό.
Ιησού Χριστέ, φίλε μου γλυκέ, ευχαριστώ σε.
Ο θεός μεθ’ ημών
Την ερχόμενη Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου και ώρα 20:00 μμ θα αναρτηθεί η καινούργια ανταπόκριση ουράνιων ειδήσεων του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου. Η Αγία Σοφία είναι πνευματικά έτοιμη από τον Ιησού Χριστό μας να παραδοθεί στους Έλληνες Ρωμιούς. Η Έλληνες Ρωμιοί είναι έτοιμοι εν μετανοία να την παραλάβουν;
Η συνέχεια του οδοιπορικού για τα έτη 2014 και 2015 θα ανακοινωθεί στην Αρχή της ανάρτησης του κειμένου του Αγίου Παισίου.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
Παναγία Αρβανίτισσα
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος
Μοναχός Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου