Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Φοβερή αστοχία του Αρχιερέως Ιγνατίου πρώην Κεντρώας Αφρικής, στο βίο Αγίου Ιωάννου, του εκ Μονεμβασίας (του Αρβανίτη)

Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας από τη Μονεμβασιά, μνήμη 21 Οκτωβρίου
o Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας από τη 
Μονεμβασιά, μνήμη 21 Οκτωβρίου

Φοβερή αστοχία του Αρχιερέως Ιγνατίου 

πρώην Κεντρώας Αφρικής, μέλους της 
αδελφότητας θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» 
στο βίο του Αρβανίτη Αγίου Ιωάννου, 
του εκ Μονεμβασίας

Η αλήθεια του Χριστού λάμπει πάντοτε. 
Έτσι και τώρα εδώ, στο κείμενο που ακολουθεί.


ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ
63086 ΚΑΡΥΑΙ Τ.Θ. 107 ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ


ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ
Π. ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΤΣΟΛΑΚΗΝ
ΙΣΑΥΡΩΝ 42  ΑΘΗΝΑΙ 11472, στις 
17 – 9 – 2015
Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος, Αγάπης των Μαρτύρων

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ, ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ, ΚΙΛΚΙΣ,
ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ,
ΤΡΙΤΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Πάτερ Απόστολε, ευλογείτε

Έχει κατασταλάξει στην καρδιά μου η γνώμη ότι η συνάντησή μας στην Ιερά Μονή Αγίου Νικοδήμου Του Αγιορείτου στον Επτάλοφο Γουμενίσσης, ανήμερα της εορτής του, ήταν συνδυασμένη από τον ίδιο τον Άγιο.

Η διένεξή μου με το Σεβασμιώτατο πρώην Κεντρώας Αφρικής, μέλους της αδελφότητας θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» και συγγραφέως του βίου του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου, του εκ Μονεμβασίας, του μαρτυρήσαντος εις Λάρισα το 1773 και του εκδοτικού οίκου της αδελφότητας των θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», μέλος της οποίας είσθε κι εσείς Πάτερ Απόστολε, αριθμεί μερικά έτη. Αιτία αυτής της διένεξης, γνωρίζετε πολύ καλά ότι είναι μια φοβερή αστοχία του Αρχιερέως Ιγνατίου, καταγεγραμμένη στο βίο του Αγίου Ιωάννου, στην περίοδο των Ορλωφικών το 1770. Την παραθέτω αυτούσια.
Σελ. 19: «Η ''Υψηλή Πόλη'' εξακόντισε τότε εναντίον της Πελοποννήσου-επίκεντρο της επαναστάσεως- γύρω στους 60.000 Αλβανούς. Μία παράγραφο παρακάτω γράφει: «Αυτές οι 60.000 της Αρβανιτιάς δεν κατέβηκαν στην Πελοπόννησο από φιλοπατρία».
Δε σας κρύβω, Πάτερ μου, ότι έφερα βαρέως αυτή τη συκοφαντία κατά των αγνών συμπατριωτών μου, Αγίων, ευεργετών του ελληνικού έθνους και ηρώων Αρβανιτών, γι’ αυτό κι ερευνώντας τα Ιστορικά γεγονότα της περιόδου της επαναστάσεως των Ορλωφικών κατά το 1770, όχι μόνο απέδειξα ότι οι Αρβανίτες πρωταγωνίστησαν στην επανάσταση κατά Τούρκων και Τουρκαλβανών, αλλά κι ότι, το ίδιο το τιμώμενο πρόσωπο, ο Άγιος Νεομάρτυρας Ιωάννης, είναι Αρβανίτης κι από τους δύο γονείς του.

Ο δεκαπεντάχρονος Άγιος Ιωάννης ο εκ Μονεμβασίας
Η έρευνά μου αυτή έχει κινητοποιηθεί στο συγγραφέα του βίου του Αγίου, στην αδελφότητα «ο Σωτήρ», έχει δημοσιευθεί σε θεολογικά περιοδικά και βεβαίως έχει αναρτηθεί στο προσωπικό μου blog με τίτλο «Ονομάτων επίσκεψις».

Μίλησα στο τηλέφωνο με τον επικεφαλής της αδελφότητος, κύριο Βασιλειάδη, κι απέστειλα συστημένη μου επιστολή στο Σεβασμιώτατο στην Αφρική, με την παράκληση να διορθώση τη φρικτή αστοχία του.


Πέρασαν περίπου δύο χρόνια σιγής εκ μέρους των, έως ότου έγινε η εκ των άνωθεν σχεδιασμένη συνάντησή μας, στο Μοναστήρι του Αγίου Νικοδήμου, που είναι και το κεντρικό πρόσωπο αυτού του σοβαρού θέματος. Εσείς, μέλος της αδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ» κι εγώ ο δικαίως διαμαρτυρόμενος απόγονος ηρώων της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821.
Σημαδιακή δεν είναι μόνο η συνάντησή μας στο σπίτι του Αγίου μας, αλλά και η ημέρα της Χαράς της πανηγύρεώς του. Πιστεύω λοιπόν, ότι επειδή το θέλει ο Άγιος, κάτι χαρούμενο θα βγει.

Ιδού λοιπόν, αρχίζει, με τις ευλογίες του Αγίου Νικοδήμου, νέα προσπάθεια για να λάμψει η Αλήθεια Του Χριστού μας.



ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ 
ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ι. Μ. Αγίου Νικοδήμου Του Αγιορείτου, Επτάλοφος Γουμένισσας
Ι. Μ. Αγίου Νικοδήμου Του Αγιορείτου, Επτάλοφος Γουμένισσας

Έπρεπε η σοφία και η καθαρότης του πνεύματος του Σεβασμιωτάτου Ιγνατίου Μανδελίδη και των θεολόγων της αδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ», να είναι λίγο υψηλότερη για να κινηθεί ο νους προς μία κοπιαστική, ίσως, έρευνα για τη Χάρη Της Αλήθειας Του Χριστού μας, στο θέμα της θυσίας των Αρβανιτών σε όλα τα Ιστορικά δρώμενα, από το Βυζάντιο ακόμα (βλέπε κείμενο Μαρίας Μιχαήλ-Δέδε 1η ενότητα Χαλκοκονδύλης), έως σήμερα.

Οι νόες σας έμειναν εγκλωβισμένοι, αδελφοί μου, (λυπάμαι που το λέω) στη στειρότητα του μεταλλαγμένου γράμματος (το γράμμα αποκτένει) και δεν ασχολήθηκε ουδόλως με την ευρύτητα του πνεύματος του ανδρός (το πνεύμα ζωοποιεί), κι εννοώ βεβαίως το πνεύμα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Καταλυτική σημασία στην εύκολη αποδοχή εκ μέρους σας, του μεταλλαγμένου γράμματος από (λ) σε (ρ), δηλαδή από (Αλβανίται) που έγραψε ο Άγιος Νικόδημος στη σελίδα 216 του Νέου Μαρτυρολογίου, σε (Αρβανίται) που έγραψε κάποιο δόλιο εχθρικό χέρι πηγαίνοντας τα χειρόγραφα του Αγίου για εκτύπωση ,έπαιξε η διαρκής φροντίδα μετά φιλοτιμίας των εχθρών της πατρίδας μας, Μασόνων, Ελλήνων κι αλλοδαπών, από την αρχή της απελευθερώσεως από τους Τούρκους κι αργότερα μέσω των οργανωμένων πλέον και πολυπληθών Μασονικών στοών και την επιρροή των Εβραίων, να κάνουν το άσπρο – μαύρο και το πέτυχαν.
Πέτυχαν δηλαδή, τη συμβουλή του διαβόλου, ν' αναβαθμίσουν την αλχημεία και τη συκοφαντία σε επιστήμη, περιγράφοντας εγκλήματα Τουρκαλβανών με τον όρο «Αρβανίτης». Ακόμα και βίους Αγίων αλλοίωσαν και ποιήματα συκοφαντικά συνέγραψαν και σκετς Δημοτικού Σχολείου έγραψαν με το ρόλο του Τουρκαλβανού να τον παίζει ο «Αρβανίτης». Δηλητηρίασαν τις καρδούλες όλων των ανιστόρητων Ρωμηών με συκοφαντίες κατά εκείνων, που ο Θεός όρισε να είναι οι ευεργέτες του Ελληνικού λαού. 

Σπρώξατε τους Αρβανίτες στη Γωνιά και οδηγήσατε την Πατρίδα Στον Πνευματικό Γκρεμό. Με αυτή την παιδεία μεγαλώσαμε όλοι οι Έλληνες. Εσείς μεν, οι μη Αρβανίτες, μετά από μακροχρόνια πλύση εγκεφάλου, κι επειδή δεν υπήρχε αντίλογος στο πλήθος των συκοφαντιών (ποιος τολμούσε να τα βάλει με το σύστημα της ανομίας;), ενδώσατε κι αρχίσατε να παπαγαλίζετε με πεποίθηση και ζήλο ό,τι συκοφαντικό, χλευαστικό, υβριστικό κι ανάξιο για τους Αρβανίτες, να επιτίθεσθε με θυμό νομίζοντας ότι εκτελείτε πατριωτική ενέργεια, προσωπικά κατά του Αρβανίτη γείτονά σας, ή συνάδελφό σας στο εργοστάσιο, ή στο λεωφορείο και τέλος, στο Μοναστήρι, αηθεστάτη επίθεση, την οποία έζησα προσωπικά. 

Εμείς οι Αρβανίτες, λιθοβολιζόμενοι με τεράστιους λίθους συκοφαντιών, μέναμε στη γωνιά της κοινωνίας, αδυνατώντας να πιστεύσουμε αυτά τα χλευαστικά και μειωτικά, που το σύστημα της ανομίας παρήγαγε για εμάς, που ήταν όλα αντίθετα απ' αυτά που ο Δημιουργός Θεός είχε γράψει στις καρδιές μας και που οι πρόγονοί μας, με θείο άτρεπτο πείσμα τήρησαν στη ζωή τους κι έμαθαν κι εμάς, τους νεώτερους Αρβανίτες να τηρούμε. Ευτυχώς που οι πρόγονοί μας, μάς έμαθαν να ζούμε με αυστηρά ήθη και δεν ξεπέσαμε στις σύγχρονες νεοποχίτικες συνήθειες του μεγάλου όγκου των διαζυγίων, των ομοφυλοφίλων, των ναρκωτικών, της ευτραπελίας, των δανείων κ.λ.π.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πήρατε μόνοι σας στα χέρια σας το μέλλον της πατρίδας και την οδηγήσατε στον πνευματικό γκρεμό της εποχής μας.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΣΣΑ



Σας έχω αποστείλει, Πάτερ Απόστολε, στο e-mail σας, πολλά κείμενα, που αποδεικνύουν το ηρωϊκό, το θυσιαστικό, το ευεργετικό των Αρβανιτών για την πατρίδα μας και θα σας αποστείλω κι άλλα, στην προσπάθειά μου να σας βοηθήσω να μην επαναλάβετε, στη νέα έκδοση του βίου του Αγίου Ιωάννου Του εκ Μονεμβασίας, την αστοχία (λόγω Ιστορικής αγνωσίας), σε βάρος των Αρβανιτών και της συνοχής του ελληνικού έθνους.

Παρακαλώ, να μην μείνετε μόνο στην Ιστορική ενημέρωση, αν και είναι αρκετά υψηλή και τεκμηριωμένη, αλλά ο νους σας να ερευνήσει με δέος και θαυμασμό τις εμφανίσεις της Παναγίας μας εδώ και 1000 – χρόνια, με ενδυμασία Αρβανίτισσας Μητέρας.

Για την Παναγία την Αρβανίτισσα, το ιστορικό της, τις εμφανίσεις και τα θαύματα, σας έχω ήδη στείλει αρκετό υλικό και υπάρχει κι άλλο, αρκεί να το θελήσετε. Σημειώστε, Πάτερ Απόστολε, κι ετούτο. Το Ιστορικό Της Παναγίας μας είναι 1000 – χρόνων, αλλά η ίδια η Παναγία μας, επέτρεψε να γίνει γνωστή στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα από το 2006 κι εντεύθεν, με άρθρα δικά μου, όπως ακριβώς περιγράφω στο άρθρο μου «Παναγία Αγάπης Πρόσωπο», το οποίο έχω αποστείλει στο e-mail σας.

Παναγία Αγάπης Πρόσωπον: Ιστορικό και φοβερά θαύματα της Παναγίας Αρβανίτισσας (Βίντεο)
Λίγο πριν τη νέα έκδοση του βίου του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου ( που όπως έχω αποδείξει με την έρευνά μου είναι Αρβανίτης κι από τους δύο γονείς του ), γνωρίζετε και σημαντικά ιστορικά στοιχεία για τους Αρβανίτες, τα οποία αγνοούσατε πριν, αλλά και την ύπαρξη Της Παναγίας Της Αρβανίτισσας. Θα πράξετε σοφά, λοιπόν, αν δεν καταφρονήσετε κανένα από τα δύο. Ιδιαιτέρως, μην καταφρονήσετε τη Μητέρα Του Εμμανουήλ, γιατί είναι Πάνσοφος, και ποτέ η Πάνσοφος δε θα εμφανιζόταν με ενδυμασία Αρβανίτισσας Μητέρας, ενέργεια η οποία τιμά και ανυψώνει τους Αρβανίτες, αν οι Αρβανίτες (σε ορδές δεκάδων χιλιάδων, όπως περιγράφεται στις προηγούμενες εκδόσεις και με αρχηγό το Μουσουλμάνο Χατζή Οσμάν) ήρθαν στην Πελοπόννησο στα Ορλωφικά το 1770, και κατέσφαξαν τα παιδιά Του Χριστού και τους Αρβανίτες της Πελοποννήσου, τα βαπτισμένα στο όνομα Της Αγίας Τριάδος.

ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΟ ΥΠΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΕΚΔΟΘΕΝ ΤΟ 1799



Αδελφοί μου καλοί, θεολόγοι της αδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ», παρακαλώ προσέξτε πάρα πολύ στα παρακάτω.
Ο Άγιος Νικόδημος, ποτέ δεν έγραψε στο βίο του Αγίου Ιωάννου, του εκ Μονεμβασίας, τον όρο «Αρβανίται». Αυτός ο όρος είναι μεταλλαγμένος κατά ένα γράμμα, το (λ), το οποίο είχε γράψει ο Άγιος, κάποιος εχθρικός και ασεβής νους το μετέτρεψε σε (ρ), κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των χειρογράφων του Αγίου προς Ιωάννινα, όπου έγινε και η έκδοση στο τυπογραφείο του κυρίου Νικολάου Γλυκεί.
Έχω μπροστά μου το «Νέο Μαρτυρολόγιο», εκδόσεως 1799, ανατυπωμένο το 2009.

Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, γυρίστε μερικές σελίδες μετά το βίο του Αγίου Ιωάννου και πηγαίνετε στην αρχή της σελίδας 232 του βίου του Αγίου Κοσμά Του Αιτωλού. Εκεί, ο Άγιος Νικόδημος περιγράφει τη μετακίνηση του Αγίου Κοσμά από την Κέρκυρα ως εξής: «Εκείθεν αναχωρήσας μετέβη εις το αντιπέραν μέρος της Στερεάς, ήγουν της Αρβανιτίας ονομαζόμενοι Άγιοι Σαράντα, κι εκεί εδίδασκε τους Χριστιανούς…».

Στο μέσον δε της επομένης σελίδος 233 γράφει: «Ενήργησε δε ο Θεός δι’ αυτού κι εκεί εις την Αλβανιτίαν, ομοίως και εις άλλους τόπους, τοιαύτα θαυμάσια».

Συμπέρασμα 1ον: Ο Άγιος Νικόδημος μάς αποδεικνύει, εδώ, ότι έχει σαφή γνώση και διάκριση της σημασίας των όρων Αρβανίτης και Αλβανός και των τόπων που κατοικούν. Άλλο Αλβανός λοιπόν, κι άλλο Αρβανίτης. Σε άλλο τόπο κατοικούν οι Αρβανίτες (Βόρειος Ήπειρος) και σε άλλο (κι εκεί εις την Αλβανιτίαν) οι Αλβανοί.

Η κατάθεση αυτή της γνώσεως του Αγίου, έγινε με την ελευθερία του αυτεξουσίου του και είναι αποτέλεσμα της μακροχρόνιας πνευματικής παιδείας και ολοκλήρωσης.

Επειδή το πράγμα όντως έτσι έχει, δεν μπορεί αυτός ο δόκιμος και φωτεινός νους του Αγίου να είναι αντιφατικός. Δηλαδή, στο βίο του Αγίου Κοσμά, να λέει με σαφήνεια τα παραπάνω και στο βίο του Αγίου Ιωάννου, ο Σεβασμιώτατος Ιγνάτιος Μανδελίδης, ερμηνεύοντας τον Άγιο Νικόδημο άστοχα και χωρίς έρευνα να γράφει ότι: 
«Ορδές Αρβανιτών ήλθαν με αρχηγό τον Χατζή Οσμάν και κατέσφαξαν τους Χριστιανούς της Πελοποννήσου και μαζί με αυτούς και τους Αρβανίτες της Πελοποννήσου», βεβαίως χωρίς να το αποδεικνύει.
Λάβετε, σας παρακαλώ, υπόψιν σας και ετούτο, ο κανόνας εκείνη την εποχή ήταν ότι τις σφαγές και λεηλασίες τις έκαναν οι Τουρκαλβανοί, αν σε μερικές σφαγές συμμετείχαν άλλης ράτσας σφαγείς, αυτό θα το γνώριζε ο Άγιος, γιατί ήταν σύγχρονος των γεγονότων και θα το περιέγραφε. 

Βλέπουμε όμως τον Άγιο εδώ, να χρησιμοποιεί τον όρο «Αρβανίται», ο οποίος ανατρέπει τον κανόνα χωρίς τεκμηρίωση, που ο Άγιος θα την έκανε αν ο όρος «Αρβανίται» ήταν δικός του. Άρα, αβίαστα και με βεβαιότητα καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι ασεβής νους φόρτωσε στον Άγιο την αστοχία αλλάζοντας το (λ) με (ρ), όπως άλλωστε έπραξε κι ο ψευδάδελφος Θεοδώρητος ο Λαυριώτης. Σ’ αυτόν τον ψευδάδελφον, ο Άγιος Νικόδημος ενεπιστεύθη την έκδοση του «Πηδαλίου», κι εκείνος πηγαίνοντας με τα χειρόγραφα προς την Λειψίαν δια την έκδοσιν, αλλοίωσε το περιεχόμενο του Αγίου σε επτά θέματα σε 18 – κατεβατά, ήτοι σε 18 – σελίδες. Όταν το «Πηδάλιον» εστάλη από την Λειψία νοθευμένο, έγινε αμέσως αντιληπτό κι άρχισε η διόρθωσις.

Στη δική μας περίπτωση όμως, η αποκάλυψη της Αλήθειας με τη Χάριν Του Θεού γίνεται τώρα, και τώρα πρέπει να γίνει και η αποκατάσταση της Αλήθειας.

Στην ψηλάφηση του βίου του Αγίου Νικοδήμου που ακολουθεί, το επιχείρημα αυτό θα δυναμώσει και θα γίνει καταλυτικό κι ασάλευτο.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 
Ο βίος και τα έργα του 1749 – 1809
Υπό Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιοτάτου

Ας παρακολουθήσουμε ορισμένα αποσπάσματα 
του βίου του, που έχουν σχέση με το θέμα μας.

Από τη σελίδα 47: «Το 1771 και σε ηλικία 22 ετών ο Νικόλαος Καλλιβούρτσης (κοσμικό όνομα κι επώνυμο του Αγίου Νικοδήμου), συναντήθηκε στο νησί καταγωγής του, τη Νάξο, με Κολλυβάδες πατέρες, οι οποίοι είχαν καταφύγει εκεί. Με αυτούς συνήψε πνευματικές σχέσεις κι ενημερώθηκε περί του κινήματος των Κολλυβάδων. Από αυτούς τους πατέρες, επληροφορήθη ότι στην Ύδρα ευρίσκετο « ανήρ υψηλός την αρετήν », ο οποίος ήτο και αυτός Κολλυβάς, ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς, πρώην Μητροπολίτης Κορίνθου.

Λίγα λόγια για τη νήσο Ύδρα.

Η νήσος Ύδρα κατοικήθηκε από Αρβανίτες της Πελοποννήσου και των κοντινών νήσων από το 1500 μ. Χ. περίπου. Μεγαλούργησε κατά την εθνική παλιγγενεσία με τους περίφημους μπουρλοτιέρηδες και τους ευεργέτες του έθνους. Εκτός από τη θερμή υποδοχή των Υδραίων Αρβανιτών στους Κολλυβάδες Αγίους, οι Υδραίοι προύχοντες με πρώτους τους Κουντουριώτες, έχτισαν το κολλυβάδικο Μοναστήρι, αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία, στο οποίο εγκαταστάθηκε το πρώτον η συνοδεία του Κολλυβά Γέροντα Ιεροθέου, αφού καταδιώχθηκε από το Τρίκερι από ληστές πληρωμένους από τους Αντικολλυβάδες.

Από τη σελίδα 48: «Ο Νικόλαος ως διψώσα έλαφος ανεχώρησε προς συνάντηση του Αγίου Μακαρίου εις Ύδρα.

Ο Άγιος Μακάριος μετέβη εις Ύδρα το 1772, “ένθα έζων οι αδελφοί του, όπου και εμόνασεν εις την Μονήν Της Θεοτόκου (Ζούρβαν)” . «Εις την νήσον Ύδραν, λοιπόν συναντήθησαν οι δύο άντρες και έκτοτε ανεπτύχθη δεσμός εν Χριστώ αγάπης και εκατέρωθεν βαθεία εκτίμησις ».

«Ο Άγιος Μακάριος και Κολλυβάς ήτο και φίλος των διωκομένων πατέρων και του Αγίου Γέροντος Σιλβέστρου, όστις διέμενε επίσης εν Ύδρα δια τον ίδιον λόγον».

Ο Νικόλαος έμαθε περί του Γέροντος Σιλβέστρου τον «υψίνουν και πλατίνουν» ως λέγει ο Ευθύμιος και πήγε προς συνάντησή Του. Ο Γέροντας Σιλβέστρος έγινε για ένα διάστημα Γέροντας του Αγίου Νικοδήμου.

Από τις σελίδες 49 και 51:
Ο Γέροντας Σιλβέστρος ησκείτο εις ένα στενότατον οικίσκον. «Εις τον μικρόν οικίσκον Του ο σοφός ερημίτης εκράτησεν επίτινας ημέρας τον νέον, εις τον οποίον διέκρινε σπανιότατα πνευματικά χαρίσματα, προειπών την προκοπήν και τους μεγάλους συγγραφικούς αγώνας οίτινες τον ανέμενον ».

Ο Άγιος Νικόδημος δεν ήταν ποτέ αντιφατικός ή αχάριστος.

Η πνευματική παιδεία του Αγίου Νικοδήμου, η οποία έχει αρχίσει από την οικογένειά του και συνεχίζεται στο σχολείο, συμπληρώνεται κι αναπτύσσεται ταχύτατα εδώ στην Ύδρα των υπερόχων Αρβανιτών, που τους βλέπει να υποδέχονται, ν’ αγκαλιάζουν, να τρέφουν και να περιποιούνται με κάθε καλό τρόπο τους αγαπημένους του Κολλυβάδες, στο κίνημα των οποίων αργότερα και ο ίδιος θα ενταχθεί και θα διαπρέψει.

Την ίδια θερμή υποδοχή επεφύλαξαν στους καταδιωκομένους Κολλυβάδες και οι υπόλοιποι Αρβανίτες, στα μέρη των οποίων οι Κολλυβάδες κατέφυγαν. Δε συνέβη, όμως το ίδιο και στις περιπτώσεις που οι Κολλυβάδες κατέφυγαν σε περιοχές, όπου δε ζούσαν Αρβανίτες. Σ’αυτές τις περιοχές, άλλοτε τους υποδέχονταν με αγάπη κι άλλοτε τους λιθοβολούσαν.

Συμπέρασμα 2ο :  Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι ούτε αντιφατικοί, αλλά ούτε κι αχάριστοι. Λένε πάντοτε το ναι, ναι και το ου, ου και είναι πάντοτε ευγνώμονες προς τους ευεργέτες των. Ο Άγιος Νικόδημος δεν αποτελεί εξαίρεση.

Όταν ο Άγιος ολοκλήρωσε το Νέο Μαρτυρολόγιο το 1799, ήταν ήδη 50 – ετών και στην πορεία προς το καθ’ομοίωση.

Ο διακριτικός, ευαίσθητος και τίμιος νους του, δε θα του επέτρεπε ποτέ να γράψει κάτι προσβλητικό και βαρύ, που θα συμπεριελάμβανε όλους τους Αρβανίτες αδιακρίτως.

Αν υποθέσουμε ότι οι ορδές του Χατζή Οσμάν απετελούντο από αλλαξοπιστημένους Αρβανίτες (όπως το θέλει ο Σεβασμιώτατος Ιγνάτιος), αυτό θα το γνώριζε ο Άγιος Νικόδημος που ζούσε τα γεγονότα και θα το κατέγραφε. Δεν έχει λοιπόν δικαίωμα ο Σεβασμιώτατος Ιγνάτιος Μανδελίδης να το υποθέσει και να το κάνει σημαία, δηλαδή να το καταγράψει στο βίο του Αγίου Ιωάννου ως γεγονός, αφού δεν έχει αποδείξεις. Αν λοιπόν, ο Άγιος Νικόδημος γνώριζε ότι το πράγμα έχει έτσι, ποτέ δε θα χρησιμοποιούσε «όρο» που (επιτρέψτε μου) «θα τσουβάλιαζε» στο ίδιο τσουβάλι, τους αλλαξοπιστημένους Αρβανίτες και τους τίμιους Αρβανίτες, που ο ίδιος είχε γνωρίσει στην Ύδρα κι άλλους. Για χάρη των τιμίων Αρβανιτών, θα χρησιμοποιούσε όρο που θα διέκρινε τους μεν από τους δε. Άρα ο Άγιος χρησιμοποίησε τον όρο «Αλβανίται», τον οποίο δόλιο χέρι μετήλλαξε μετατρέποντας το (λ) σε (ρ). Το επιχείρημα είναι ατράνταχτο και θα γίνει περισσότερο κατανοητό κι αποδεκτό μετά την ανάγνωση της επομένης ενότητας. Ο λόγος περί Αρβανιτών, το γένος Σκουρταίων.

Εις το κελλίον των ηγαπημένων των Κολλυβάδων Σκουρταίων

Από τη σελίδα 293: « Περί το 57ον έτος της ζωής του, ο θείος διδάσκαλος ήρχισε να κάμπτεται υπό των Ασκητικών και συγγραφικών μόχθων, ως οι πλείστοι ημών πατέρες διεβίωσαν εν ασθενείαις κι εκοιμήθησαν προώρως ».

Από τη σελίδα 294: « Διό και αφήσας την ησυχαστικήν του Καψάλας, μετέβη εις τους ηγαπημένους του Σκουρταίους εις Καρυάς, δεχόμενος τας στοργικάς περιποιήσεις των, και “ υπομένων εις τέλος ”  τας βουλάς Του Κυρίου ».

1809 Νοσών εις τους ηγαπημένους του Κολλυβάδες

Από τη σελίδα 349: « Εις τας 23 Απριλίου του 1809, του τελευταίου έτους της εν γη παροικίας του, ανήλθεν εις το κελλίον των ηγαπημένων του Σκουρταίων, δια να συνεορτάσουν τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, εις το όνομα του οποίου τιμάται το ναΐδριον αυτού ».

Σελίδα 349: Μετά την επιστροφή του Αγίου στην καλύβη του στην Καψάλα, « ησθάνθη επιδεινουμένην την κατάσταση της υγείας του ». Ηρώτησε τον παραδελφόν του Ιερομανάχου Ευθυμίου και εκείνος τον συμβούλευσε να πάει να αναπαυθεί στο κοινόβιο της Σκιάθου. Ο Άγιος συμφώνησε.

Σελίδα 349: «Ακολούθως μετέβη εις τους Αδελφούς Σκουρταίους, δια να ανακοινώση εις τούτους την απόφασή του, αλλ’ αυτοί τον ημπόδισαν, κρατήσαντες εις το κελλίον των, όπως τον περιθάλψουν. Και ούτως “έμεινεν εκεί και εν ταυτώ ησθένησε βαρέως και εκουφάθη πάρα πολύ”».

Από τη σελίδα 350: « Οι καλοί αδελφοί Σκουρταίοι εκάλεσαν έναν στενόν φίλον του θείου πατρός ιατρόν και μετά παρατήρησιν επί του ασθενούς είπε: “ Τι να κάμω, πατέρες μου, εμέ με έφερον εδώ αι αμαρτίαι μου, δια να ιδώ τον θάνατον του φίλου μου ”».

Προσδοκώ Ανάσταση Νεκρών

Από τη σελίδα 353: « Και ούτω την 14η Ιουλίου του έτους 1809 εις εν απέριττον κελλίον του Αγίου Όρους και εν μέσω ηγαπημένων αδελφών και τέκνων κατά πνεύμα, “ανατέλλοντος του αισθητού ηλίου” – γράφει ο Ευθύμιος – εις την γην, εβασίλευσεν ο νοητός ήλιος της Εκκλησίας Του Χριστού». Την ευχή του Αγίου να έχουμε όλοι μας.

Είδηση για την ετυμολογία και την καταγωγή των Σκουρταίων

Πάτερ Απόστολε, η τεκμηρίωση της ετυμολογίας του ονόματος και η Αρβανίτικη καταγωγή των «Σκουρταίων», έχει παρατεθεί σε χρόνο ανύποπτο (2009), κατά λεπτώς, στην εργασία μου περί την Παναγία την Αρβανίτισσα της Χίου και την ελληνική καταγωγή των Αρβανιτών, που μου εζήτησε να καταγράψω και να του την παραδώσω, όπως και την παρέδωσα, ο μακαριστός Μητροπολίτης Χίου, Κύριος Διονύσιος. Έχει δε δημοσιευθεί σε δύο συνέχειες στη «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», το 2009 και το 2011. Σας την έχω στείλει στο e-mail σας, εδώ και καιρό.

Συμπέρασμα 3ο: Ιδού αδελφοί μου, όλη η Αλήθεια Του Χριστού μας είναι μπροστά σας. Τι θα την κάνετε; Ελπίζω να την αξιοποιήσετε προς Δόξαν Θεού.

Γενικό συμπέρασμα

Ο Σεβασμιώτατος Ιγνάτιος Μανδελίδης, ευρισκόμενος επί μακρόν σε Ιστορικό σκότος και έτη ευρίσκεται, έμεινε προσκολλημένος στη ρηχότητα και πλάνη του γράμματος, χωρίς να σκεφτεί να ερευνήσει την ωφέλεια του πνεύματος. Λειτούργησε για πολλά έτη ως « μακελάρης», επανεκδίδοντας (περισσότερες από 30 – εκδόσεις) το βίο του Αρβανίτη Αγίου Ιωάννου, δυσσεβώντας στη μνήμη των Αγίων ευεργετών του έθνους και ηρώων Αρβανιτών και κατασυκοφαντώντας τους απογόνους των. Δυσσεβεί ακόμα και κατά του Αγίου Ιωάννου και των γονέων του, αφού και αυτοί είναι Αρβανίτες.

Ο βίος αυτός, όπως είναι γραμμένος, φανατίζει τους ανιστόρητους Έλληνες κατά των απογόνων των ηρώων Αρβανιτών και διαιρεί το έθνος. Το βιβλίο αυτό πρέπει να παύσει να εκδίδεται σ’αυτήν την ποιότητα, διότι δεν ελευθερώνει τον αναγνώστη.

«Ερευνάτε τας γραφάς (Κατά Ιωάννην Ε' 39), Γνώσεσθε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς (Κατά Ιωάννην Η' 32)», μας είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας.

Ο Σεβασμιώτατος δεν έκανε έρευνα για να μάθει την αλήθεια, άρα οι πληροφορίες που παραθέτει είναι ψευδείς. Το ψεύδος, κατ’επίγνωση ή ου κατ’επίγνωση, δεν είναι Του Χριστού. Το ψεύδος σκλαβώνει. Ο σκλαβωμένος από πάθη άνθρωπος, είναι μικρούλης, κομπλεξικός και μη χρήσιμος στην πατρίδα.

Έχω γνωρίσει τέτοιους Χριστιανούς, οι οποίοι όσο περισσότερο υβρίζουν τους Αρβανίτες, τόσο περισσότερο καλοί πατριώτες νομίζουν ότι είναι. Αυτή είναι η προσφορά αυτού του βιβλίου στην πατρίδα.

Ο Σεβασμιώτατος Ιγνάτιος, αυτό μπορούσε, αυτό και προσέφερε. Εσείς της αδελφότητος « Ο ΣΩΤΗΡ », γιατί δεν τον βοηθήσατε; Τουλάχιστον τώρα αναγνωρίζετε τις ευθύνες σας;
Χρειάζεται πολύ γενναίο φρόνημα και ανδρικότητα για να διορθώσετε τόσο ετών σιωπή.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Θα μπορούσα, Πάτερ Απόστολε, να παραθέσω αναρίθμητα Ιστορικά γεγονότα της περιόδου των Ορλωφικών, αλλά και πριν και μετά απ’αυτά τα Ορλωφικά, με ηρωϊκά ανδραγαθήματα θυσίας Αρβανιτών υπέρ των ιερών και οσίων βωμών της πατρίδας.

Θα σας αφήσω να ψηλαφήσετε μόνος και να θαυμάσετε τα συγκλονιστικά γεγονότα, που παρατίθενται συμπυκνωμένα στο κείμενο που σας απέστειλα (σελίδες 192, 193, 194), παρμένες από το βιβλίο της μακαριστής Μαρίας Μιχαλάκη – Δέδε, με τίτλο «οι Έλληνες Αρβανίτες», εκδόσεις «Δωδώνη».

Ο Βυζαντινός Ιστορικός Χαλκοκονδύλης για την εποχή του, ο Μεσαιωνοδίφης Κωνσταντίνος Σάθας, ο Μάνθος και ο Στεφανόπολι για τη δική τους εποχή των Ορλωφικών, παραθέτουν πολλά και φοβερά ιστορικά στοιχεία. Θα διαπιστώσετε, Πάτερ, ότι κανείς από τους παραπάνω Ιστορικούς δεν ονομάζει αυτούς τους άγριους καταδρομείς των Ορλωφικών «Αρβανίτες». ‘Ολοι τούς ονομάζουν «Τουρκαλβανούς». Έτσι τους περιγράφει και ο συγγραφέας του Μεγάλου Συναξαριστού της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στην περιγραφή του μαρτυρίου του Αρβανίτη Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου, του εκ Μονεμβασίας.

Ο Σεβασμιώτατος Ιγνάτιος και οι εκδόσεις της αδελφότητος «Ο ΣΩΤΗΡ » αποτελούν τη μόνη εξαίρεση στον κανόνα. Δεν είναι θλιβερό;

Πάτερ Απόστολε, συγγνώμη που σας κούρασα τόσο πολύ.

Εύχομαι η σοφία Του Χριστού μας να σκεπάση εσάς,
την αδελφότητα και το Σεβασμιώτατο Ιγνάτιο.

Ασπάζομαι με σεβασμό τη δεξιά σας.

Η Παναγία μας, η επονομαζομένη
Αρβανίτισσα να σας ευλογεί πάντοτε

Γέρων Νεκτάριος
μοναχὸς Ἁγιορείτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: