Είμαστε γένος επιλεγμένο από τον Τριαδικό Θεό και γι’ αυτό προορισμένο να Αναστηθεί!

Αδελφοί εν Χριστώ χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε.

Η Ανάσταση του Κυρίου να γίνει 

η αρχή του τέλους 

του εθνικού μας Γολγοθά. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

Για να αναπτύξω και τεκμηριώσω το θέμα μου, θα προτάξω τον θαυματουργό, αλλά και σοφό Θεολόγο μαθητή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως και μετά το Θεάνθρωπο γλυκύ μας Ναζωραίο.

Ο Άγιος Νεκτάριος μετά από ενδελεχή θεολογική σκέψη και αποκάλυψη κατέληξε σε συμπέρασμα που επιδαψιλεύει μεγάλη τιμή, αλλά και μεγάλες ευθύνες για το γένος ημών των Ελλήνων. Είπε:
«Ναι, ο Έλληνας εγεννήθηκε από θέληση της θείας πρόνοιας διδάσκαλος της ανθρωπότητος».

Προς επιβεβαίωση παραθέτω δυο αποσπάσματα από τη μελέτη του Αγ. Νεκταρίου «Περί αθανασίας της ψυχής» (σελ.80*):

«Η εκπλήρωση του έργου του (του γένους των Ελλήνων) ήταν αναγκαία κι ο Θεός παίρνει ενεργό μέρος. Παρουσιάζει το Μέγα Αλέξανδρο τον Μακεδόνα ως άλλον Ιησού του Ναυή, ώστε να υποτάξει πνευματικά τα έθνη και να τα προετοιμάσει με τη σοφία και την επιστήμη μεταδίδοντας σε αυτά το ελληνικό πνεύμα».

Στην ίδια σελίδα λίγο παρακάτω: «Το ελληνικό έθνος έγινε ο δάσκαλος του κόσμου, που επιδεχόταν τη σοφία. Αν κάποιος θελήσει να φιλοσοφήσει πάνω στην ιστορία του ελληνικού έθνους, θα ομολογήσει ότι το ελληνικό έθνος φάνηκε, ώστε με τη φιλοσοφία να βοηθήσει και συντελέσει στην εκπλήρωση της θείας βουλής για την αναμόρφωση και ανάπλαση του ανθρώπινου γένους. Γιατί όλη του η ζωή κατευθυνόταν προς αυτόν τον σκοπό». 

Μετά το σοφό μαθητή ο Πάνσοφος Διδάσκαλος Ιησούς Χριστός μας, λέγει για το γένος των Ελλήνων από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, κεφάλαιο ΙΒ’, στίχοι 20-25:

Έλληνες ζητούν να δουν τον Ιησού

20. ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ.

21. οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν.

22. ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ·

23. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

24. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.

25. ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν.

20. Ήταν τότε μερικοί Έλληνες από εκείνους που ανέβαιναν για να προσκυνήσουν στην εορτή (Πάσχα).

21. Αυτοί λοιπόν πλησίασαν το Φίλιππο, που ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού».

22. Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έρχονται ο Ανδρέας και ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού.

23. Τότε ο Ιησούς τούς αποκρίνεται λέγοντας: «Έχει έρθει η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου.

24. Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αν δεν πεθάνει ο κόκκος του σίτου όταν πέσει στη γη, αυτός μόνος μένει. Αν όμως πεθάνει, φέρει πολύ καρπό.

25. Εκείνος που αγαπά τη ζωή του τη χάνει κι εκείνος που μισεί τη ζωή του στον κόσμο τούτο θα τη φυλάξει σε ζωή αιώνια.

Σχολιασμός των παραπάνω στίχων:

Η Πάνσοφος Τριαδική Θεότις, από καταβολής κόσμου, εσχεδίασε αυτή την πάρα πολύ σημαντική για το γένος των Ελλήνων και της ανθρωπότητας συνάντηση της Ιερουσαλήμ.

Η ευλογημένη μικρή ομάδα των αρχαίων προγόνων ημών καθοδηγούμενη από το Πνεύμα το Άγιον, το οποίο έχει σχεδιάσει την χωρίς καμία δυσκολία ή φόβο συνάντηση των Ελλήνων μετά του Θεανθρώπου αφού και το αίτημα ακόμα για την ποθητή συνάντηση απευθύνεται σε δυο Αποστόλους (Φίλιππο και Ανδρέα) που έχουν ελληνικά ονόματα.

Η ροή των νοημάτων των στίχων 20-23 είναι βατή, επιδαψιλεύει μεγάλη τιμή για τους Έλληνες αλλά οι ευθύνες ακολουθούν στους στίχους 24 και 25.

Ευθύνες πολύ μεγάλες, που πρέπει να τις επωμιστούμε και για τις όποιες δε μας μίλησε ιδιαίτερα κανείς θεολογικός νους. Τώρα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Θείο δώρο οι παρακάτω αποκαλύψεις

Πριν προχωρήσουμε στο σχολιασμό πρέπει να συμφωνήσουμε εδώ, ότι ο Θεάνθρωπος Ιησούς δεν αλλάζει θέμα από το στίχο 23 προς τον 24. Αλίμονο, θα ήταν μεγάλη δυσσέβεια ακόμη κι ο λογισμός αυτός. Ο Ιησούς είναι στο ίδιο θέμα και μας αποκαλύπτει στον στίχο 24, τον τρόπο της μετανοίας και την ποιότητα της αναστάσεως των Ελλήνων για να φέρει πολύ καρπό. Εννοεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, τον πολύ και ποιοτικά άριστο καρπό της Αναλαμπής της Ορθοδοξίας, στην οποία το γένος των Ελλήνων θα πρωταγωνιστήσει, ως διδάσκαλος της ανθρωπότητας στον επανευαγγελισμό της.

Η μία πνευματική έκπληξη διαδέχεται την άλλη και στον στίχο 25 ο Κύριος φωτογραφίζει το σαρκικό σύγχρονο Έλληνα της νεοεποχίτικης αποστασίας, ο οποίος «φιλά, αγαπά» τη ψυχή του προσδοκώντας νέα περίοδο (παχέων αγελάδων), από την όποια βεβαίως απουσιάζει και πάλι ο Χριστός.

Διαρκής η αμετανοησία των Ελλήνων

Δεν βλέπουμε να υπάρχει καμία κίνηση μετανοίας των Ελλήνων. Αυτή είναι θράσος, εμμονή στην πολυποίκιλη αμαρτία, προκαλεί τον Πνευματικό Νόμο, ο οποίος θα ενεργήσει επ ευδοκία για να σωθεί και λάμψει το γένος των Ελλήνων και έτσι θα πραγματοποιηθεί το σχέδιο από καταβολής κόσμου.

Πρέπει να κατανοήσουμε αδελφοί μου, ότι «η επ ευδοκία ενέργεια του Πνευματικού Νόμου», σημαίνει πολυποίκιλα βαριά επιτίμια, με τα οποία θα βοηθηθεί ο Έλληνας Χριστιανός να θάψει τον παλαιό εαυτό του, για να φέρει πολύ και νέο καρπό ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ!!

Ας ευχηθούμε εις αλλήλους ειλικρινή και αναστάσιμη μετάνοια ΤΩΡΑ. Δεν έμεινε χρόνος για νέες αναβολές μετανοίας. Μη γογγύσουμε κατά του Αγίου Θεού μας, ό,τι πάθουμε το προκαλέσαμε.

Η Ανάσταση του Κυρίου να γίνει 
η αρχή του τέλους 
του εθνικού μας Γολγοθά. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη

Παναγία Αρβανίτισσα

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος ο Αγιορείτης

* Η πρώτη έκδοση έγινε από τον Αγ. Νεκτάριο Πενταπόλεως το 1901. Η δεύτερη έκδοση, μεταγλωττισμένη, έγινε το 1979 από την κα Δήμητρα Κακίση-Γεωργατζή στην Αθήνα.